Thibaut Courtois: machtige doelman met een scherpe tong

Hij komt niet zo spectaculair zijn doel uit als de Duitser Manuel Neuer en heeft ook niet de bezwerende blik van de Italiaan Buffon. De Spanjaard De Gea oogt als keeper explosiever en de Engelsman Joe Hart is meer van het principe 'alles-of-niets'. Hij draagt geen korte mouwen, zoals zijn IJslandse collega Halldórsson en van de joggingbroek van Hongaar Kiraly moet hij niets hebben.

Thibaut Courtois is voor België de supersobere rots in de branding die in de schaduw van de losgebrande DHL-aanval (De Bruyne, Hazard, Lukaku) elke wedstrijd weer een cruciale redding verricht. 'Met zo'n keeper kun je zelfs van Duitsland winnen', wierp analyticus Aad de Mos op in een tv-programma. Iedereen knikte en ging weer over tot de orde van de dag.

Pas 24 jaar, maar toch al een begrip. Tot in Benin doet men aan Thibauting: met de armen en benen volledig gestrekt duiken en daarboven een stoïcijns gezicht. Een fan begon ermee in 2013, bovenop zijn auto. Daarna verschenen er op de sociale media foto's uit alle windstreken, tot parachutisten boven de Kilimanjaro aan toe.

Vorige week was hij op Twitter trending topic, omdat hij steeds zijn kin aanraakte als de camera tijdens het Belgische volkslied langs hem zwenkte. 'Gewoon jeuk', liet hij via een perswoordvoerder weten.

Voetbalinterviewer des vaderlands Raf Willems denkt er het zijne van. Courtois gaf hem eens een inkijkje in zijn wedstrijdvoorbereiding die bolstaat van de tics en rituelen. Eerst gaan de linkerhandschoen, linkersok en linkerschoen aan. Dan begeeft Courtois zich naar het toilet om een selfie te maken en te versturen naar drie vrienden. Voorts besprenkelt hij de vingertoppen van zijn handschoenen met water.

Op het veld tikt hij eerst de rechterpaal aan, daarna de linker, dan klopt hij met de vuist tegen de lat. Courtois: 'Pas dan ben ik echt in trance en krijgt niemand me nog stuk.'

De hond

Tot aan zijn debuut twijfelde Courtois over een toekomst onder de lat. Dat komt door zijn hond, wil het verhaal. In de tuin dolde de jonge Thibaut het beest zo vaak dat hij aan zijn coach vroeg of hij echt niet als veldspeler aan de bak mocht. Nee, daarvoor was hij een te goede keeper. Dan maar volleyballen, net als zijn ouders. In diezelfde tuin was een beachvolleybalveld aangelegd. Hij leerde er duiken, vallen, zichzelf uitstrekken, razendsnel reageren en snel weer opstaan. Courtois beoefende ook basketbal, golf, veldrijden en kijkt graag American football. Zijn verklaring: 'Andere sporten maken je beter.'

Toch liet het voetbal hem niet los. Vooruit, dan proberen we het nog een paar jaar met dat keepen, dacht Courtois. Om zichzelf op zijn 16de al in het eerste van Racing Genk terug te vinden. Twee jaar later werd hij kampioen en overgenomen door Chelsea, dat hem eerst drie jaar uitleende aan Atlético Madrid. De hond mocht mee. 'Spelen en wandelen met mijn hond is voor mij de ultieme ontspanning.'

De schildpad

Hij trok zich in Madrid terug in zijn schulp, het Spaans was hij nog niet machtig. Er waren twijfels. Courtois oogt niet extreem explosief; het probleem van meer keepers van 2 meter plus. Hij verwierf er de bedenkelijke bijnaam 'de schildpad' mee.

Moet je net Diego Simeone als coach hebben. De laatste vraag bij zijn tactische bespreking was telkens: 'En Thibaut, hoe zou jij het verdedigend oplossen?' En dan moest Courtois wel. En bleek hij wonderwel goede plannen te hebben. En die steeds beter te kunnen verwoorden.

Vraag Courtois naar het verschil tussen de schietkunsten van Messi en Ronaldo en je krijgt een interessant referaat. Het komt erop neer dat Ronaldo heel snel schiet en Messi vooral wacht en kijkt. In zijn eerste Spaanse jaar scoorden de vedetten wereldspitsen er gezamenlijk zes tegen hem, het seizoen erop nul.

Later bij Chelsea trof hij een andere dominante trainer, Mourinho. 'Ook daar ging ik tegenin als het moest.' Sterker: in Engeland worden Courtois en Eden Hazard aangewezen als de mannen achter het ontslag van Mourinho. Vanaf komend seizoen hoeft de doelman ook niet meer te werken met keeperstrainer Lollichon, nota bene een vriend van eigenaar Abramovitsj. Het was de keiharde inzet die moest leiden tot een langer verblijf van Courtois in Londen.

De Limburger heeft een wat slome oogopslag, maar de Belgische media weten: als het hommeles is, moeten we bij Courtois zijn. Hij spreekt zich wel uit. Zoals toen hij na de nederlaag tegen Italië zowel de instelling als de tactiek van de Belgische ploeg kraakte. Courtois zwakte zijn woorden later wat af voor de goede vrede.

Weer een paar dagen later klonk het: 'Als je bij topploegen presteert en gerespecteerd wordt door je collega's, mag je je mening geven. Als we niks meer mogen zeggen, is het beter te stoppen met interviews . Dan is het beter een papiertje te overhandigen met standaardantwoorden.'

Het ijskonijn

Zijn idool is niet Gianluigi Buffon, hoewel de Italiaanse doelman geen mogelijkheid onbenut laat om Courtois te prijzen. Zijn idool is Edwin van der Sar. 'Voor Casillas en Buffon voel ik bewondering, maar bij Van der Sar vond ik verwantschap. Hij is, net als ik, niet breed. Wel groot en allround.' Courtois bestudeerde het benenwerk van de Nederlander, maar ook het gedrag. 'Hij is net als ik een ijskonijn.'

Een letterlijk uitglijdertje, zoals in de achtste finale tegen Hongarije, deed zijn hart geen slag sneller slaan. 'Ik wist dat ik naast mijn doel stond. Er was geen probleem.' Ook van alle aandacht blijft hij doodkalm. 'Iedereen hoopt dat we kampioen worden. Het is bijna een nationaal drama als we een keer verliezen. Zo werkt het, daar lig ik niet wakker van.'

Dat wordt wat tegen Wales vrijdagavond. De vrije trap van Gareth Bale en Thibaut Courtois in het doel. Rode Draak versus Rode Duivel. 'Ja, hij heeft goede vrije trappen, maar niet iets waar ik schrik van heb. Je moet gewoon goed kijken wat die bal doet.'

Nu België bij de laatste acht van het EK is beland, voelt Courtois zich beter worden. 'Je ziet het misschien niet, maar druk geeft mij een kick.'