Theresa May nieuwe Britse premier, Boris Johnson minister Buitenlandse Zaken

May zei dat het Verenigd Koninkrijk onder haar leiding een 'gedurfde nieuwe, postieve rol in de wereld' zal spelen. Het land staat een grote verandering te wachten, maar die uitdaging gaat ze met vertrouwen tegemoet. Daarbij zal de 'gewone Brit' centraal staan, zegt de nieuwe premier. 'Mijn regering zal worden gedreven door de wensen van het volk, niet van de elite.'

Na May's benoeming werd bekend dat prominent Brexiteer Boris Johnson de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken wordt. In Cameron's kabinet was dat Philip Hammond, die onder May minister van Financiën wordt. De huidige minister van Financiën, George Osborne, vertrekt. Parlementslid Amber Rudd wordt de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken. Michael Fallon blijft de minister van Defensie.

Vanwege de Brexit zijn er ook een paar nieuwe functies in May's kabinet ontstaan. Parlementslid David Davis, Die ooit zelf een gooi naar het Conservatieve leiderschap deed maar verloor van Cameron, moet als 'Brexit-staatssecretaris' het vertrek uit de Europese Unie in goede banen leiden. Voormalig minister van Defensie Liam Fox, die ook meestreed om het premierschap, wordt staatssecretaris voor Internationale Handel.

Meteen na haar benoeming werd May gefeliciteerd door de Amerikaanse regering. Het Witte Huis verklaarde er het volste vertrouwen in te hebben dat de nieuwe Britse eerste minister in staat is de onderhandelingen over de Brexit goed te voeren. Ook de Russische president Poetin feliciteerde May.

De Franse president Hollande verzocht May haast te maken met de Brexit-onderhandelingen. May verzekerde Hollande en andere Europese leiders dat de band tussen het Verenigd Koninkrijk en de Europese landen goed blijft, maar voegde toe dat ze tijd nodig heeft om de Brexit te realiseren.

Laatste vragenuuur

Kort voor de wisseling van de wacht gaf David Cameron zijn laatste speech als premier van het Verenigd Koninkrijk. In een terugblik op zijn zes-jarige termijn noemde hij de verbeterde economie en gezondheidszorg en het behoud van hulp aan derdewereldlanden.

David Cameron heeft zijn opvolger Theresa May tijdens zijn laatste vragenuur in het Britse parlement op het hart gedrukt 'zo dicht mogelijk bij de Europese Unie te blijven'. Dit is volgens hem het beste voor de handelseconomie, de onderlinge samenwerking en veiligheid.

Na het vragenuur kreeg de vertrekkend premier van het Verenigd Koninkrijk een staande ovatie van het parlement. Minutenlang werd geapplaudisseerd voor de vertrekkend leider.

Theresa May kon al tijdens het vragenuurtje op steun van het parlement rekenen. Ze werd met luid gejuich onthaald bij haar entree in het Britse parlementsgebouw.

Kabinet Cameron

May heeft nooit deel uitgemaakt van de 'Cameroons', voor wie imago zeker zo belangrijk is als de inhoud. May is niet het type dat op de Noordpool een husky knuffelt om aandacht te vragen voor klimaatverandering. Ze is een tijgervrouw, die zich richt op de inhoud en het zware werk niet schuwt. Om die reden zette Cameron haar op het zwaarste departement: Binnenlandse Zaken. Daar ontpopte ze zich tot de beste vakminister.

Haar beleid is een combinatie van vrijzinnig en hard. Een van haar eerste daden was verhinderen dat de aan het Asperger-syndroom lijdende Gary Mackinnon, die computers van het Pentagon had gehackt, zou worden uitgeleverd aan de Verenigde Staten, zoals haar Labour-voorganger had gewild. Ze beval de Londense politie op te houden met het lukraak fouilleren van zwarte jongeren en weerhield Boris Johnson ervan de hoofdstedelijke gendarme uit te rusten met waterkanonnen. Tegelijkertijd brak May met succes de macht van de politievakbond en stuurde ze zonder pardon het hoofd van de douane de laan uit wegens wanbeleid.

Camerons erfenis

Cameron gaat de geschiedenisboeken in als de Brexit-premier. Zijn probleem bij het uitschrijven van het referendum was een gebrek aan inschattingsvermogen, schrijft Volkskrantcorrespondent Patrick van IJzendoorn. In Brussel had hij in de jaren ervoor teveel vijanden gemaakt, met name door zijn veto bij de verdragswijziging eind 2011; in eigen land onderschatte hij het opstandige gemoed van de Britse bevolking.

Hij is nu de schlemiel - hij wordt vergeleken met premier Anthony Eden, de man van de Suez-crisis. Maar wanneer de Brexit over tien jaar de juiste beslissing blijkt te zijn geweest, kan hij rekenen op eerherstel als premier die per ongeluk een glorieuze revolutie teweeg heeft gebracht.