The game is the message

Een klein kelderkantoor in het centrum van Maastricht. Op tafel een handvol pionnen en wat dobbelstenen. Tegen de wand staan de dozen opgetast. 'Ik ben geen spelletjesfanaat', zegt Timmermans, 'eerder een communicatiebeest.' Hij komt uit de reclame, werd rijk met advertentie- en stadsspellen en ontwerpt nu business games, bordspellen met een missie.

Kregen managers de laatste jaren al steeds vaker spelletjes voorgeschoteld als trainingsmethode, binnenkort is ook het personeel aan de beurt. Want waar een opbeurend praatje of goedbedoelde folder faalt, slaagt het spel. Althans, dat zegt Timmermans. 'Zo'n werknemer neemt het mee naar huis, speelt het met zijn gezin, heel gezellig.

'En dàn leggen wij de boodschap op tafel. Dat heeft een geweldige impact.' De eerste spellen bestaan alleen nog op papier. Timmermans wil er wel wat over zeggen, 'maar alleen in grote lijnen, want u weet hoe gevoelig dat ligt'.

Zo bedacht hij voor een Philips-fabriek een spel dat het personeel de Centurion-geboden moet bijbrengen: klantgerichtheid en samenwerking.

'Je kunt alleen winnen als het totale bedrijfsresultaat positief is. Die regel bouw je dan in.' De egoïst moet een beurt overslaan, de hulpvaardige medewerker gaat verder naar Start. The game is the message.

Een ander spel moet het wij-gevoel van een gefuseerde bank stimuleren. Ineens staat de baliemedewerker in de schoenen van de president-directeur om te bepalen hoe hoog de winst moet zijn. Zo wordt ook voor hem duidelijk dat zijn wereld niet ophoudt bij het eigen filiaal. 'Je speelt iemand anders uit het bedrijf. Dat leidt tot een stukje herkenning en waardering.'

Angst dat die werknemer het cadeautje ook als een wat kinderachtige betuttelmethode kan zien, heeft Timmermans niet. 'We hebben het tij mee. Op televisie word je doodgegooid met spelletjes. Het is een hausse.'

Is dat ook zo wanneer het eigen bedrijf nagespeeld wordt? Heeft een uitgebluste werknemer daar in het weekend nog wel zin in? 'Dat hangt van de kwaliteit af', weet de spellenmaker. 'Het moet zo leuk zijn, dat het voor de werknemer niet uitmaakt of er nu het logo van Philips op staat of niet.'

Dat is nogal wat. Want hoeveel nieuwe spellen sterven jaarlijks niet een stille dood als magazijndochter? Het lijkt erop dat de Nederlanders zich in hun spellendrift beperken tot de evergreens, uitzonderingen als Trivial Pursuit daargelaten. Probeer daar maar eens aan te tippen met een business game. 'Inderdaad', zegt Timmermans, '90 procent van de nieuwkomers op de speelgoedmarkt mislukt. Maar dat ligt niet altijd aan het spelconcept. Dan gaat het om slechte distributie of kwaliteit. Bij mij moet dat allemaal perfect zijn.'

Exclusief, en 'prachtig om te zien'. Geen ordinair flutbord dat na drie keer spelen uit elkaar valt van ellende. En ook geen handig in elkaar gedraaide variant op Monopoly of Stratego. Dat maakt de business game tot een dure grap. 'Maar het rendeert wel. Die werknemer moet het thuis apetrots op tafel leggen. Een slecht spel speelt niemand.'

Hij denkt aan zijn eigen favoriet, Mah-jong. 'Het is zo heerlijk om al die mooie steentjes vast te houden. Thuis maken we altijd ruzie wie het mag opbergen.'