Column
Ter afschrikking had hij zich verkleed als horrorclown
Terwijl hij streefde naar weinig, was er een tijd lang veel te beleven in Sombermans leven. Hoe het kwam wist hij niet, hij had de controle erover verloren. Dat kon aan een onachtzaamheid zijnerzijds te wijten zijn. Hij was bijvoorbeeld met zijn goede been uit bed gestapt of misschien had hij een keer geglimlacht bij het aanschouwen van een kind.
De veelheid aan belevenissen was divers van aard. Hij was naar de bioscoop gegaan op de bonnefooi en bleek tot zijn schrik in een komedie terecht te zijn gekomen.
Bij het tijdens de voorstelling verlaten van de zaal had hij nog een flink aantal mensen kunnen storen door tegen benen te stoten en op schoten te vallen. Dat dan wel, ja.
Ook was er een grote aanloop van kennissen geweest die hem plotseling vreselijk aardig vonden. Ter afschrikking had hij zich verkleed en geschminkt als een horrorclown, maar daar hadden ze alleen maar om moeten lachen. Die Somberman, hij heeft altijd wat leuks.
Om die kennissen te weren had hij zijn huis gebarricadeerd en om politiebescherming gevraagd. De politie was niet op zijn verzoek ingegaan. Dat was tenminste nog een ongeluk bij een geluk.
Somberman zat in zijn huis en verlangde tot zijn wanhoop naar zijn kennissen. Wat was er met hem aan de hand? Hij was diepongelukkig. Bij die staat voelde hij zich wel. Maar dat mocht niet te lang duren.
