Tempest, Gude, Spong

Maassluis is in tal van romans vereeuwigd door grafmakerszoon Maarten 't Hart, die er in 1944 werd geboren. Maar ook advocaat Gerard Spong gebruikt de haven van het pittoreske plaatsje als locatie van zijn tweede thriller, De uitvaartverzorger, gebaseerd op een strafzaak die daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Bijna alle namen heeft hij gefictionaliseerd, en dat leidt tot een Bordewijkiaanse lijst met dramatis personae: politiemannen heten Van Hout, Van Zuydcoote en Van Kaarluide, de patholoog Ton de Panter, de kroongetuige Johan Poemens en de geweldige raadsman van de verdachte Mr. Charles Fitzroy Spinning.

De Franse autobiografische schrijfster Delphine de Vigan schrijft over de schrijfster Delphine die door haar hulpvaardige vriendin L. van haar writer's block wordt afgeholpen. Dacht ze. Want in werkelijkheid dringt L., een manipulatieve ghostwriter, tot haar privéleven door en neemt bezit van haar. In Het ware verhaal van haar en mij, vertaald door Floor Borsboom en Eef Gratama, doet De Vigan verslag van de twee jaren dat ze met L. omging en die haar bijna het zwijgen hadden opgelegd.

Het jonge Britse rap- en dichttalent Kate Tempest (1985) schreef na haar debuutalbum Everybody Down (2014) haar eerste roman, waarvan de hoofdstukken dezelfde titels dragen als de tracks op haar plaat. Om die reden hebben de vertalers, Roos van de Wardt en Astrid Huisman, die titels onvertaald gelaten. In De stenen die de huizen bouwenproberen drie jonge Londenaren hun rauwe leven te ontvluchten.

Caroline Brothers werd geboren in Australië en studeerde in Londen, waarna ze als buitenlandcorrespondent voor persbureau Reuters werkte in België, Mexico en Frankrijk. Ze werkt nu in Parijs voor The New York Times. Na een boek over oorlogsfotografie publiceerde Brothers in 2011 de roman Hinterland, die nu is vertaald door Pauline Slot als Achterland, over de twee Afghaanse broertjes Aryan en Kabir die na een lange tocht in Europa aankomen.

In 1992 zette de vorig jaar overleden Denker des Vaderlands René Gude een eerste aanzet voor zijn wereldbeschouwing op papier: een model waarin de verschillende manieren waarop mensen met elkaar samenleven handig waren geordend en van commentaar en duiding voorzien. Hij doopte zijn model het 'agoramodel', naar het Griekse woord agora: in de oude Griekse stadstaten was de agora de centrale publieke ruimte, waar zowel handel werd gedreven als recht gesproken als politiek bedreven. Het model verdween in een la. Toen duidelijk werd dat hij niet lang meer te leven had, besloot Gude het boek alsnog te voltooien, daarbij geholpen door samenstellers Florian Jacobs, Erno Eskens en Peter Henk Steenhuis, met als resultaat Het agoramodel - De wereld is eenvoudiger als je denkt.

Vijf jaar geleden raakte James Kingsland, wetenschapsredacteur voor The Guardian, Nature en New Scientist, zoals zoveel westerlingen in de ban van het boeddhisme. Hij was geïntrigeerd door de manier waarop het boeddhisme begrippen die in andere religies als 'zonde' werden omschreven (lust, toorn, luiheid et cetera) veel neutraler bestempelt als 'incapabel gedrag'. 'Dat lijkt te impliceren dat een goed, tevreden mens worden een vaardigheid is die je jezelf kunt aanleren, net als autorijden of een taart bakken', schrijft hij in Siddharta's brein - Waarom mediteren goed is voor je hersenen. Hij verdiepte zich in meditatie en ook in het werkelijke effect ervan, wat volgens hem hard nodig is: 'Als je in intellectueel conservatieve kringen verkondigt dat je mediteert, is de kans nog altijd groot dat hoon je deel is.'

Verbond, trouw, liefde, gerechtigheid, wijsheid, eer, schande, wet, onsterfelijke ziel, heiligheid, verlossing en zo nog wat begrippen: volgens theoloog en sociaal wetenschapper Krijn van der Jagt heeft de Bijbel in belangrijke mate bijgedragen aan de verspreiding van dit soort niet zozeer natuurlijk ontstane als wel door de mens verworven of aangeleerde eigenschappen. In De weg omhoog - Een antropologische lezing van de Bijbelprobeert Van der Jagt de Bijbel te verbinden met de evolutietheorie en duidelijk te maken dat die twee prima samengaan en niet haaks op elkaar staan, zoals vaak wordt gedacht: 'De Bijbel bevat wezenlijke paradigma's die de evolutie van de mens gestimuleerd hebben. Dat wil ik in mijn boek belichten.'