Team Oranje in aanloop naar EK met schrik vrij

Deze formule bleek succesvol. Tot 2003 hoorde Nederland bij de Europese top. Het zilver bij de Olympiade-2004 was een eerste grote resultaat. Ook al nestelde Nederland zich daarna in de wereldtop, het podium bij het EK-landenteams bleef merkwaardigerwijs buiten bereik. Van 22 juni tot 3 juli dient zich in Oostende een nieuwe kans aan. Na een stugge laatste test tegen Israël en Polen stapte het ijzersterke zestal Bas Drijver & Sjoert Brink, Gert-Jan Paulissen & Jan Jansma en Simon de Wijs & Bauke Muller als het EK-team naar voren.

In diagram 1 kwam Nederland tegen Israël met de schrik vrij.

Zie diagram 1

Nederland speelde als noord-zuid eveneens 5, verloor twee schoppenslagen en troef aas voor één down en -100.

De Nederlandse west kwam tegen 5 uit met 10, 9 in noord, voor A in zuid. De leider speelde troef uit zuid, west dook, voor H in de dummy. Opeens, kijk naar de uiterst fortuinlijke positie in harten, waren er elf slagen voor het oprapen. Speelt de leider immers harten naar A, gooit op V een schoppen uit noord af, dan blijkt 8 in zuid ook hoog. Daar gaat de laatste schoppen uit noord op weg, west mag troeven maar dat is met A.

Kwam dit horrorscenario uit? De leider zag een andere mogelijkheid: na H wel harten uit de dummy, maar in zuid gesneden met 8. Het plan: met 10 doubleton in west een schoppenverliezer uit noord af te gooien op V en dan te hopen op V-doubleton (de leider overzag dat dit ook werkt met harten naar V).

West won 8 met B, nam twee schoppenslagen mee met A als de tweede down: +200 en drie opmerkelijke imps winst. Wel of niet redden was de vraag in diagram 2.

Zie diagram 2

Een biedverloop vol tactische wendingen, overgoten met een pittige saus topbridge. Het bieden bereikte razendsnel grote hoogte; 5 door noord toonde een renonce schoppen met ruitenfit, op zoek naar slem.

Oost begon met 4 aan een redoperatie tegen een ruitenslem en zette dit voort met de doubletten op 5 en 6. Deze doubletten waren niet bedoeld om tegen te spelen; oost wilde juist aan west het redplan tegen 6 duidelijk te maken.

Zo kon west met twee verdedigende slagen tegen 6 ook gaan tegenspelen. Nadat zuid doorzette met 7, nam west het heft plotseling zelf in handen en redde met 7, drie down (-800).

Nu is 7 een uitstekend contract. Het speelplan: na een troefuitkomst voor 8 in zuid, troeft de leider een schoppen, steekt twee keer over naar A en V en troeft nog twee keer schoppen in de dummy.

Met een ingetroefde harten naar zuid overgestoken, de troeven getrokken en de klaverenverliezer van zuid verdwijnt op H. De singleton harten in west gooit roet in dit plan. Was dit verdedigende aspect van de westhand plus de vierkaart voldoende reden om af te zien van 7 en voor het tegenspel van 7 (onvermijdelijk één down) te kiezen?