Kassa voor het Surinaamse volk: 379 miljard euro aan herstelbetalingen, te betalen in de komende jaren door de Nederlandse staat. ‘Ik ben ervan overtuigd dat er ooit een bedrag uit zal rollen’, zegt een optimistische Zunder, consultant in Paramaribo. ‘Nederland heeft in het verleden al spijt betuigd over haar slavernijverleden. Daarmee is ook schuld bekend.’

Zunder hoopt volgend jaar op twee grote universiteiten in Brazilië en Zuid-Afrika te promoveren op zijn onderzoek. Ambtenaren in Den Haag die in de lach schieten over zijn cijferwerk, adviseert hij dit vooral niet te doen. ‘Er zal een internationale aanklacht komen en een schadeclaim, zegt Zunder over de gevolgen van zijn onderzoek. ‘Van de ruim 300 duizend slaven die naar Suriname zijn gebracht, leefden er nog maar 30 duizend toen de slavernij werd afgeschaft. Van de 70 duizend inheemse bewoners waren er nog maar 1.400 over. De mensenrechten zijn zwaar geschonden.’

Zunder is een van de weinige wetenschappers die een prijskaartje hangen aan de gevolgen van het Nederlandse slavernijverleden in Suriname. Eigenlijk had hij willen promoveren aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij zelf afstudeerde, maar daar leefden bezwaren tegen zijn rekenmethoden en bronnenonderzoek.

Want hoe becijfer je, anno 2008, het leed dat honderdduizenden slaven en hun opvolgers, de contractarbeiders uit India en Indonesië, is aangedaan? Hoe becijfer je de schade die de lokale economie is aangedaan?

Zunder: ‘Dat is dus wél te doen, blijkt uit mijn dissertatie. Dat twee universiteiten die vele malen groter zijn dan de Universiteit van Amsterdam, mijn onderzoek wetenschappelijk goed vinden, zegt eigenlijk genoeg.’