Succesvol in het onsuccesvol zijn

Het maken van een goed liedje is volgens zanger Bob Geldof pas echt moeilijk, lastiger dan publiceren in The Economist. En nu is er dan toch een nieuwe plaat. 'Ik maak vooral muziek voor mezelf.'

GIJSBERT KAMER

AMSTERDAM - 'Ik weet dat deze cd ook niet verkoopt'

How To Compose Popular Songs That Will Sell. Zo noemde Bob Geldof zijn nieuwe plaat. Hoe liedjes te maken die goed zullen verkopen. 'Een ironische titel', zegt Geldof. Want: 'Ik weet ook wel dat deze cd niet gaat verkopen.'

Het is een titel die verwijst naar het verwachtingspatroon dat veel mensen van hem hebben, zegt hij. 'Er zit iets in van: O, Bob Geldof. De man die overal verstand van heeft, weet ook hoe je succesvol artiest kunt worden.'

Geldof lacht. 'De grap is nu juist dat ik géén succesvol artiest ben.' Nee, als geen ander weet Bob Geldof (1951) dat zijn bekendheid niks te maken heeft met zijn popmuzikantschap. Hij is vooral de man die in 1985 Live Aid - het grote benefietconcert voor hongerend Afrika - organiseerde, die nog altijd actief is als lobbyist en contact heeft met invloedrijke politici. Maar nu is hij in Amsterdam, omdat hij voor het eerst in tien jaar weer een plaat heeft gemaakt.

Verzorgde, beschaafde rockliedjes staan op zijn nieuwe plaat. Muzikaal ontloopt het nauwelijks de hits als I Don't Like Mondays en Rat Trap waarmee hij eind jaren zeventig met zijn band The Boomtown Rats bekend werd. Punkrock heette het, rock 'n' roll noemt hij het zelf, en zijn liefde voor muziekmaken is hij nooit verloren.

In de afgelopen jaar heeft Geldof een immense verzameling liedjes geschreven, waarvan de meesten nooit zijn uitgebracht. 'Nu had ik er ineens weer zin in. En vooral in het toeren dat erbij hoort.'

Het componeren van een liedje gaat hem niet makkelijk af, zegt hij. 'Ik reis de wereld rond voor lezingen over hoe we de situatie in Afrika kunnen verbeteren, ik publiceer regelmatig in The Economist en de Financial Times. Het gekke is, dat kost me geen enkele moeite. Pas echt inspannend is het maken van een goed liedje. Toch is dat het belangrijkst voor me.'

Hoe graag hij ook aanschuift bij belangrijke conferenties, niets kan het gevoel overtreffen dat hij heeft bij het muziek maken. 'Ik speel elke dag, gewoon een beetje voor mezelf. Dat is heel louterend. Ik verdwijn dan echt in een andere wereld. '

Dat heeft misschien wel iets verslavends, geeft Geldof toe. 'Op een podium staan liedjes zingen en weten dat er naar je wordt geluisterd. Gaat het goed, dan krijg ik een gevoel van gelukzaligheid dat met geen pen te beschrijven is.'

Nee, daar kon zelfs Live Aid niet tegenop, bekent Geldof lachend. 'Maar ik maak me geen illusies. Ik ben te oud voor de radio en geen Tom Waits of Neil Young, muzikanten van wie naar iedere plaat wordt uitgekeken. Ik maak vooral muziek voor mezelf. Die wereldschokkende popsongs waar ik al jaren op wacht, zal een ander moeten maken. Maar wel graag snel. Want er wordt momenteel geen muziek gemaakt die de betekenis heeft die popmuziek veertig jaar geleden had, vindt hij. 'Popmuziek heeft zijn urgentie verloren, is geen bindende factor meer. Ik hoor mensen wel vaak zeggen: 'Maar er wordt zoveel mooie muziek gemaakt.' Nou en?, denk ik dan. Wat is de betekenis daarvan buiten het kringetje van liefhebbers die elkaar middels alle sociale media op de hoogte houden?'

Geldof zal nooit vergeten hoe hij als kind voor het eerst bluesman Howlin' Wolf hoorde. 'Ik heb het getest bij mijn kinderen. Ook zij wisten niet wat ze hoorden toen ik Smokestack Lightning voor ze draaide.' Hij was 28 toen hij een hit scoorde met I Don't like Mondays. 'Protestliedjes als zodanig hebben me nooit geïnteresseerd. Bob Dylan heeft een hele generatie aan het nadenken gezet. Maar niet zozeer met protestliedjes, maar met een ongekend krachtige, song als Like A Rolling Stone. De beste regel in de popmuziek is voor mij nog altijd die van Little Richard: A wop bop a lo bop a lop bam boom. Hoe die dat uitschreeuwde. Woede waarin toch een groot universeel Ja! doorklonk.'

Hij herkende de afgelopen jaren daar wel iets van bij de hiphop van Eminem of in de gruizige gitaarrock van de White Stripes. Maar dat is niet genoeg. Geldoff: 'Rock 'n' roll moet weer belangrijk worden. Het heeft mij zoveel opgeleverd. Ik kan het niet aanzien dat het zo versnippert.'

undefined

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden