Studenten bekogelen ordetroepen met schoenen

Van onze medewerker

Gerrit de Boer

JAKARTA

Alle verkeerswegen rondom het parlementsgebouw, waar het Volkscongres vergadert over de democatisering van Indonesië, zijn vanaf de vroege ochtend al hermetisch afgesloten. Maar de blokkades van de ordetroepen halen niets meer uit. De betogers, die zich niets aantrekken van de voortdurende regen, hebben andere wegen naar het parlement gevonden.

De alternatieve routes voor automobilisten raken daardoor schaars. Op tal van plaatsen loopt het verkeer vast. Kantoren sturen hun personeel naar huis. Paniekverhalen over branden en rellen doen de ronde.

Tegen zessen 's avonds bereikt een nieuwe groep demonstranten de tolweg bij het parlementsgebouw. Er valt geen politieagent te bekennen en de hoop groeit dat ze er ditmaal in zullen slagen het parlement te bereiken. Maar met nog een kilometer of twee te gaan wordt duidelijk dat de ordetroepen zich niet hebben laten verrassen. Ze staan over de hele breedte van de tolweg, machinegeweren in de aanslag.

Een lichte aarzeling maakt zich van de menigte meester. Een witte bestelauto neemt het voortouw en rijdt langzaam op het kordon in. De militairen beginnen meteen op de wagen te slaan. Een militair, die eronder bekneld raakt, wordt gewond afgevoerd. Op dat moment ratelt geweervuur en vliegen traangasgranaten over de hoofden van de demonstranten. 'Niet schieten, niet schieten', schreeuwen de betogers, terwijl ze zich terugtrekken.

Een tijdje later wagen de demonstranten een tweede poging om de barricade te doorbreken. Flessen en schoenen dalen op de troepen neer - de enige wapens waarover de betogers beschikken. Opnieuw ratelen de geweren. En opnieuw trekt de menigte zich terug.

Dan raakt het geduld van de troepen op. De mobiele brigade slaat hard op de betogers in. De betogers vechten vastberaden terug. Er treedt een patstelling in.

Bijna een uur staan de twee groepen tegenover elkaar. Dan lijken de vermoeidheid en de steeds harder neervallende regen het te winnen. De menigte dunt snel uit, de spanning sijpelt weg.

In de loop van de avond spreken verschillende bronnen van rond de honderd gewonden, maar niemand vindt bevestiging.

De demonstraties zijn niet uit de hand gelopen, zoals vóór de zitting van het Volkscongres werd gevreesd. Aan de koers van de Indonesische munt, de rupiah, valt de opluchting af te lezen. Maar de studenten zullen vandaag opnieuw de straat op gaan om lucht te geven aan hun ontevredenheid. Zeker wanneer ze horen dat Golkar-leider Marzuki Darusman de voor mei geplande verkiezingen twee maanden wil uitstellen in plaats van vervroegen.