Strafpleiter
Op 30 oktober hoort advocaat Bram Moszkowicz of hij door de Raad van Discipline van zijn beroepsgroep een jaar wordt geschorst, waarvan zes maanden voorwaardelijk. Als het aan de deken van de Amsterdamse advocaten ligt, krijgt Bram een flinke douw. Germ Kemper vindt Moszkowicz namelijk 'ongeschikt voor het vak van advocaat': hij heeft lak aan regels en ook aan zijn cliënten.
Ik vind Bram Moszkowicz een intrigerende man. Niet alleen vanwege Eva Jinek, vanwege zijn voorliefde voor de elegante sportwagens van het merk Aston Martin of zijn optredens in RTL Boulevard. En al helemaal niet vanwege zijn gewoonte elke dag een nieuw duur overhemd aan te trekken. Dat is namelijk niet waar, zei hij een tijdje geleden in de Volkskrant. Bram draagt zijn overhemden gewoon tot ze zijn versleten.
Dat is dan wel weer jammer.
Wat me écht intrigeert, is de relatie tussen Bram en zijn vader, de legendarische strafpleiter Max Moszkowicz.
Max Moszkowicz overleefde Auschwitz, had na de oorlog met zijn vrouw een garen- en bandwinkeltje in Maastricht en studeerde daarnaast voor advocaat. Hij was de dertig al gepasseerd toen hij zijn eigen kantoor opende en het fundament legde voor de advocatendynastie.
Moszkowicz sr. was een gevierde strafpleiter die destijds vermaarde criminelen als Aage M. en Heer Olivier verdedigde. Hij was een van de eersten die glamour toevoegden aan de droge wereld van het recht: Jaguar met chauffeur, bontjas, borsalino, column in De Telegraaf.
Bij de betere kringen in Maastricht kwam Max Moszkowicz er desondanks niet in. Hij bleef het handelaartje dat zich omhoog had geknokt en zich om dat te vieren te buiten ging aan afkeurenswaardige vertoon - nouveau riche.
In elk interview dat wat dieper gaat dan zijn liefdesleven of autovoorkeuren, komt Bram Moszkowicz uit bij zijn vader. De oude Max is voor zijn jongste zoon het grote voorbeeld. In zijn benadering van het beroep van strafpleiter, in zijn voorkeur voor het verdedigen van spraakmakende figuren en, niet in de laatste plaats, in zijn hang naar glamour.
Max & Bram is een klassiek vader-zoonverhaal.
Het eerste wat de jonge Bram deed in navolging van zijn vader was het verzamelen van dure vulpennen.
En nu stond Bram Moszkowicz terecht voor het tuchtcollege van zijn vakbroeders. Hij had veel te grote bedragen cash aangenomen. Hij had geen jaarrekeningen ingeleverd en te weinig bijscholingscursussen gevolgd.
Bram was er zelf niet bij. Hij was 'principieel verhinderd', zei zijn advocaat. 'Hij kan zijn leven niet beteren als hij een jaar niet mag werken', zei de advocaat ook nog - een argument dat hem vermoedelijk was ingefluisterd door de grote strafpleiter zelf. Die houdt wel van een geintje.
Deken Kemper wilde Moszkowicz niet uit de advocatuur zetten. Hij had bij Bram namelijk geen 'intrinsieke slechtheid' aangetroffen. Daarmee verwees hij naar de oude Max, die zijn zoon altijd voorhield dat 'de intrinsiek slechte mens' niet bestond - zelfs in Auschwitz had hij die niet ontmoet.
Recentelijk verbraken zijn twee broers de samenwerking met Bram. Volgens de fiscus heeft hij een belastingschuld van één miljoen euro.
Hoog is Bram Moszkowicz gestegen, warm was het licht van de schijnwerpers. Dicht is hij bij zijn vader gekomen, misschien was hij zelfs even diens gelijke.
Maar nu dreigt hij ter aarde te storten.
undefined
