Steentjes hakken en veters strikken

'Aardwetenschappen? Leuk. . . maar wat houdt dat precies in?' Afgelopen weekend had ik een familiefeest in Duitsland. Achterooms en aangetrouwde tantes vroegen belangstellend naar mijn studie. Steeds was mijn antwoord anders.

Tegen de eerste geïnteresseerde had ik het over steentjes hakken. En aan mijn nichtje vertelde ik over vier uur achtereen wiskunde, twee keer per week. Ik praatte over het bestuderen van vulkanen en citeerde uit mijn leerboek. 'Tijdens de uitbarsting van Mount St. Helens in 1980 werden zestig geologen weggevaagd van de aardbodem. . .'

Geologie, een avontuurlijke studie.

Ik maakte mijn neven jaloers door te vertellen over aankomende excursies naar België en Spanje. Toen kwam de taart binnen. Meteen hield ik op. 'Aardwetenschappen? Niets bijzonders hoor. . .' Ik rende naar de tafel en pakte het laatste plakje chocoladecake. Nog net voor de neus van een vraatzuchtig neefje.

Binnenkort ga ik veldwerk doen. Vijf dagen lang geen krappe collegebanken of Engelstalige leerboeken. Met hamer, loep en kompas de Ardennen in. En met een fluitje, om op te blazen in noodsituaties. We gaan dan wel geen vulkanen bekijken, de kans bestaat altijd dat iemand in een ravijn valt. Of misschien sla ik wel heel hard met die hamer op mijn vingers.

De hamers moeten mee naar college, officieel om hardheid van gesteenten mee te testen. Maar volgens onze docent geven ze ook een veilig gevoel als je 's avonds alleen over straat loopt.

Met mijn kompas ben ik ook blij. Ik heb totaal geen richtingsgevoel. Mijn vriendin Esther en ik zwierven eens twee uur over een camping op zoek naar de wc. Nu nog uitvinden hoe zo'n kompas werkt.

Voor het veldwerk heb ik bergschoenen gekocht. Tijdens de familiewandeling in Duitsland holde ik van een berg, klauterde over rotsblokken en sloop door het bos. De schoenen zaten prima, alleen wat los. Ik ben niet meer gewend mijn veters te strikken. Tegenwoordig loopt iedereen op hooggehakte laarzen of op gympen waarvan de veters er aan de zijkant zijn ingepropt. Strikken is uit. Gelukkig waren er familieleden die hun schoenen op de ouderwetse manier dragen. Als een kleuter stak ik mijn voet uit naar een toeschietende oudoom.

Straks zit ik in de Ardennen. Zou ik een professor kunnen strikken om mijn veters vast te maken?