STAKING?

Reactie op de Klaaglijn van treinvertraging.sucks.nl: 'Die staking is echt onverantwoordelijk. Jullie moeten daar eens mee ophouden. Ik kom godverdomme elke keer te laat op mijn werk.'

Jelle Tiernego uit Tilburg: 'Mijn tegenstaking is mislukt. In de trein van Tilburg naar Groningen weigerde ik mijn kaartje te laten zien aan de conducteur. Nu moet u ook maar even wachten, zei ik. Maar de conducteur vond mijn toch ludiek bedoelde actie helemaal niet grappig.

In Arnhem werd ik door twee man spoorwegpolitie uit de trein gehaald. Die legde me uit dat je verplicht bent direct je kaartje te tonen als de conducteur daar om vraagt. Toen heb ik met mijn vrienden maar op de volgende trein gewacht. Als reiziger kun je geen enkel tegenwicht geven.'

Rob Schatborn, secretaris van de Voorschotense Modelspoor Vereniging (VMV): 'Het komt weleens voor dat een van onze leden met een hardnekkige kortsluiting op z'n module binnenkomt. Je ziet dan meteen een clubje aan de slag gaan: meten, solderen, nog meer meten, weer wat aanpassen en na drie uur meten is de kortsluiting eruit en gaat de modelbaan weer in de auto zonder dat er veel treinen hebben kunnen rijden. Maar staken, nee. Op de halfnulbaan van VMV wordt niet gestaakt.

Zegt u dat niets, halfnulbaan? Dat is toch een begrip hoor. Op de halfnulbaan heb je 16,5 millimeter spoor, is de schaal van de dwarsdoorsnede van de locomotieven 1 op 87 en de lengteschaal 1 op 100. Door die vreemde maatvoering zijn de vierassige passagierstreinen, die de NS ook laat rijden, eigenlijk iets te kort.'

P. op het prikbord van ov-wereld.pagina.nl: 'De NS heeft een actie TOMAAT verdiend. Dus neem allemaal je tomaat mee maandag en gooi die naar de eerste de beste trein die het station binnenloopt!'

Martine Goudriaan uit Oudewater: 'De stakers keren de zaken om. Ze moeten reageren op de vraag om vervoer, maar nu leggen ze het plat. Ik werk in de kinderopvang, en ik ben blij dat daar vraag naar is, anders zou ik dit werk niet hebben. Wat dat rondje om de kerk betreft: ik werk ook iedere week met dezelfde kinderen. Dat is een gegeven. Ik maak mijn werk zo leuk mogelijk.

Staken is een belangrijk recht, maar werk dan samen als bonden. Nu is het volstrekt onduidelijk welke bond om welke reden staakt. Iedereen heeft het erover dat het openbaar vervoer beter moet worden, maar dit is niet de juiste manier.'

Reactie op de Klaaglijn: 'Vertraging? Vertraging? Er rijden gewoon helemaal geen treinen. Stelletjes aso's!'

Pascalle de Graaf, werkzaam in de Etos-winkel op station Haarlem: 'Op stakingsdagen is het hier doodstil. Vorige week donderdag verkochten we slechts voor 400 gulden. Op een normale dag is dat minstens vijfduizend gulden. Of er gestaakt wordt weet je bijna niet van tevoren. Gek word je van die onzekerheid.'

Hans Kamp uit Enschede: 'Het komt me slecht uit, die staking. Ik woon in Enschede en werk in Borne, als mediathecaris op een scholengemeenschap. Ik loop iedere dag naar het station van Enschede, neem de trein naar Borne en loop naar mijn ouders, waar mijn fiets staat. Per fiets rijd ik dan naar school.

Ik heb nu al twee nachten bij mijn ouders gelogeerd, omdat het dinsdag al leek dat er de volgende dag gestaakt zou worden. Woensdagnacht heb ik bij mijn ouders gelogeerd en dat moet vanavond misschien weer, omdat nog niet duidelijk is of de staking wordt verlengd. Dat betekent dat ik drie dagen niet thuis ben geweest.'

Rafael Behouden, verkoper Battery Shop, Amsterdam CS: 'Gigantisch balen. Er zijn heel veel gedupeerden, kijk alleen al naar de handel die verloren gaat. De winkeltjes op stations kunnen hun deuren wel sluiten. Ik gaf NS-personeel nogal royaal 10 procent kortingskaartjes. Die krijgen ze voorlopig niet meer.'

Reactie van Marieke op www.vanderwijk.com/rondjeomdekerk/: 'Acht jaar geleden kreeg ik zo'n geweldige OV-studentenjaarkaart. Het ding bracht me overal. Lang leve de trein. Ook toen ik, nu bijna twee jaar geleden, ging werken, bleef ik trouw in de trein stappen. Maar de liefde werd vorig jaar al minder. Steeds vollere treinen, geen treinen, vertraagde treinen. . . kapotte treinen, maar goed, er werd aan gewerkt, werd me verteld.

Maar toen kwamen de stakingen, een dagje, nog een dagje, drie dagen uit logeren omdat ik anders niet van Utrecht op mijn werk in Rotterdam kon komen. Afgelopen zaterdag heb ik iets gedaan waar ik jaren tegen was. Ik heb zo'n stinkapparaat, genaamd auto, gekocht en ben er vandaag in een keer, niet eens files, mee naar mijn werk gereden.

Ik dank de spoorwegen voor acht fijne jaren. Ik kom pas terug als ze weer normaal op tijd rijden en conducteurs niet zo onbeschoft tegen je doen als je gewoon vraagt: rijden er morgen wel treinen? Ik ben het echt spuugzat.'