Springpaarden tussen het kleinvee

Van onze verslaggever

Martien Schurink

ROTTERDAM

De havenbaron die aan de wieg stond van het concours hippique in Kralingen, Jacques Schoufour, was dol op shows met hackney's en ander klein spul voor een kar. En dus mochten deze wezens elk gaatje in het programma opvullen. Ruiters en aanhang maakten zich snel uit de voeten zodra een hackney 'hun' terrein betrad, maar de karretjesshows waren nu eenmaal een traditie geworden en naar verluidt raakten sommige leden van de koninklijke familie er niet op uitgekeken. En die mensen gun je als organisator toch ook hun lol.

Inmiddels heeft Schoufour de teugels overgedragen aan Wim Cordia, een collega-baron uit de Rotterdamse haven. Het ruitervolk haalde opgelucht adem bij de machtswisseling. Eindelijk zou het kleinvee niet langer het beeld in de piste bepalen, maar paarden, volwassen paarden met in het zadel professionele ruiters, oxers, hekjes, sloten en driesprongen over dikke palen.

Maar helaas, de dag van gisteren leerde dat Cordia, een paardensportman in hart en nieren getuige het feit dat hij met zijn vrouw even over de grens met België een springstal bestiert en zelfs een ruiter van naam en faam, ene Piet Raymakers, in dienst heeft genomen, niet heeft willen afwijken van de lijn die ooit door zijn voorganger is uitgezet. Net als vroeger veel hackney's en zelfs ezels deze keer, en maar weinig sport voor paarden.

De ruiters kunnen er overigens best mee leven, daar niet van. De organisatoren van hippische evenementen kennen hun pappenheimers en bieden hun voldoende mogelijkheden om aan de hackney's, aan amazones in dameszit en aan de verveling te ontsnappen. Her en der in het bos zijn barretjes, VIP-boxen en hospitality-units of anders kunnen ze altijd wel terecht in de Riders Club, waar volop gegeten, gedronken en in commissie gekankerd kan worden.

In laatstgenoemde uitspanning verzamelden zich gisteren enkele leden van de Nederlandse dressuurploeg en Sjef Janssen, de trainer van Anky van Grunsven. De landenwedstrijd was zojuist afgelopen en veel hadden ze er niet van gebakken. Derde slechts, achter Duitsland en Engeland. Dat had natuurlijk de eerste plaats kunnen zijn als Sven Rothenberger en zijn vrouw Gonnelien van de partij waren geweest. Nu moesten Van Grunsven en Tineke Bartels de kar trekken en dat schoot dus ook niet op.

Voelden de Rothenbergers, zo werd gekift en gegist, zich misschien te goed voor het CHIO? Of was het de aloude vete tussen hen en Van Grunsven die weer opspeelde? Dat kon, zo werd geopperd, toch bijna niet het geval zijn, want hadden die twee elkaar op het erepodium van Atlanta bij de uitreiking van het Olympisch zilver en brons niet gepassioneerd gefeliciteerd en zelfs zoenen uitgewisseld?

Sjef Janssen wist het ook niet meer en deed het bestuur van de hippische bond de suggestie aan de hand om dan maar twee opvolgers voor de teruggetreden bondscoach Ernes te benoemen. Eén voor de Rothenbergers en een voor het Brabantse vriendinnenpaar Van Grunsven-Bartels.

Tussen de shows en het gekanker in de Riders Club door reed Franke Sloothaak naar de overwinning in de hoofdrubriek van de dag. Waarna hij ook zich niet onbetuigd liet. 'Dat de landenwedstrijd van de vrijdag naar de zaterdag is verschoven is geen goed plan. De paarden hebben het al zo moeilijk. De sponsors zullen het zo hebben gewild en hun wil is nu eenmaal wet.'