Sport 2002

Zondag 21 april

Verona van de Leur

Zeven maanden werd er over gesteggeld. Had Verona van de Leur nu wel of niet een voetje buiten de vloer geplaatst? Was haar in Patras het Europese goud bij de vloeroefening ontstolen?

Haar eigen coach Frank Louter, tv-verslaggever Hans van Zetten en zijzelf waren er snel uit. Het voetje was, bij het aanzetten voor haar slotserie, niet van de vloer geweest. Het Finse jurylid Lisbet Heino had op het slotonderdeel van de Europese titelstrijd in Griekenland ten onrechte de rode vlag geheven.

De aftrek van eentiende punt zette een streep door de allereerste Europese turntitel uit de Nederlandse gymnastiekgeschiedenis. De Oekrainse Alona Kvasha kreeg het goud omhangen. Voor Van de Leur restte brons.

Het protest van de Nederlandse afvaardiging werd niet gehonoreerd. De camera's stonden verkeerd opgesteld en de onzekere Finse mevrouw, een invalster nota bene, wenste niet op haar beslissing terug te komen.

De Nederlandse bond, de KNGU, zette na het slotbanket een punt achter de affaire. Bondscoach Louter kreeg echter een video van de NOS-televisie in handen, waaruit volgens hem en verslaggever Van Zetten bleek dat Van de Leurs voetje niet van de vloer was geweest.

Louter bracht de tape, uit de goede hoek gefilmd, in augustus onder de aandacht van de Europese gymnastiekfederatie UEG. Twee maanden later werd het officieuze beroep door voorzitster Hoffmann van de technische commissie alsnog geseponeerd. De band zou het bewijs niet leveren.

Daarna wachtte de logische gang naar de sportrechtbank van de CAS in Lausanne. De beroepszaak zou een kolfje naar de hand van Frank de Boers advocaat Cor Hellingman zijn geweest. Louter en Van de Leur moesten het evenwel op eigen kracht doen. De bondsvoorzitter, Frans Koffrie, vond het maar 'gedoe' en uiteindelijk legde ook de turnster het hoofd in de schoot. De Nederlandse Sportvrouw van 2002 werd, zo wist een ieder, een Europese titel ontstolen.

Zondag 14 juli

Alexander Smit

Hij debuteerde in het Nederlands team met een zege en werd prompt gekozen tot de populairste speler van de Haarlemse Honkbalweek. Maar de toekomst van Alexander Smit ligt elders, in Amerika. Hij tekende, kort na het behalen van zijn mavo-diploma, een lucratief contract met een van de negen Major League-clubs die naar zijn gunsten dongen.

Een 16-jarige werper uit Eindhoven: de bonusbaby.

Onverwacht was de Amerikaanse belangstelling niet. De afgelopen jaren hielden scouts van Amerikaanse clubs hem steeds fanatieker in de gaten. Steeds vaker richtten ze hun speed guns op hem, om de precieze snelheid te meten waarmee hij de honkbal gooit. Zijn record is 92 mijl, 147 kilometer per uur. Dat is hard, weten de Amerikanen. En het kan nog harder, want uit botjesanalyse blijkt dat Alexander doorgroeit tot hij 1.95 meter is.

Maar de jonge Smit, telg uit een honkbalgeslacht, kan meer dan hard gooien. Dankzij jarenlange extra trainingen in de tuin van het ouderlijke huis, op kosten van zijn gefortuneerde vader, beheerst hij behalve de fast ball ook de boogbal, de dwarrelende bal en de op het allerlaatste moment rap dalende bal. Dat is uniek voor een pitcher van zijn leeftijd.

De Twins uit Minnesota Twins, de komende zeven jaar zijn club, menen bovendien dat Alexander de wil heeft om te slagen in het honkbalwalhalla. Hoe? Hij heeft een eenvoudig antwoord: Gewoon zo gooien dat de mensen daar tevreden zijn.

Zondag 26 mei

S.P.A.R.T.A

Valse sentimenten, vergeten tradities en een trainer met een schijnbaar onbeperkt krediet mochten niet meer baten. Voor de derde keer in de afgelopen vier jaar werd Sparta tot de nacompetitie veroordeeld en deze keer ging het mis. Met een 3-1 nederlaag tegen ADO Den Haag kwam een einde aan de lijdensweg van de voetbalclub uit Rotterdam-West.

Een wandeling langs de eregalerij van vedetten uit het roemruchte verleden illustreerde de teloorgang van Sparta. Bok de Korver, Rien Terlouw, Tinus Bosselaar, het kampioenselftal uit 1959; er was geen historisch besef voor nodig om te beseffen dat ook een topcoach als Frank Rijkaard het niet zou redden met tweederangsvoetballers als Marilia, Eli, Rimkus en De Fauw.

Jaren van wanbeleid op Het Kasteel konden niet langer worden gecamoufleerd. Met een schuldenlast van ruim vier miljoen euro wist Sparta slechts ternauwernood een licentie voor dit seizoen veilig te stellen. De redding kwam - hoe ironisch ook - uit Amsterdam, waar Ajax bereid bleek linkerspits Boukhari voor een keurig prijsje over te nemen.

Ook verdediger Mendes da Silva mag na de winterstop - op huurbasis - zijn kunsten in de Arena komen vertonen. Met het geld voor zijn laatste talenten kan de directie van Sparta weer een gaatje in de begroting stoppen, want met het huidige elftal zal de club eeuwig dolen in de eerste divisie. Twaalfde staat Sparta nu met 18 punten, echt waar, twaalfde, nog achter Haarlem.

Trainer Dolf Roks mag weer het vuile werk opknappen, want Rijkaard stapte meteen op na de degradatie. Dat zou hij ook zonder een aan hem gerichte kogelbrief hebben gedaan. Volgend jaar kan Rijkaard wellicht naar Ajax als Ronald Koeman dan naar Barcelona vertrekt. Misschien drijft zijn gevoel hem wel naar Italië, Rijkaard heeft nooit haast.

Met welk gevoel nemen de laatste getrouwen van Sparta nu plaats op de tribunes van het stadion dat na de winterstop gelukkig weer Het Kasteel heet? Ze warmen zich aan de nostalgie en heel zachtjes horen we ze zingen, S.P.A.R.T.A.