‘Spanning hoort erbij’ za 01.03.08

Om te laten zien dat ze er nog is – ‘veel mensen denken dat ik niet meer werk’ – en om een periode te markeren: vocaliste Greetje Bijma (1956) zit 25 jaar in het vak en geeft zaterdag een jubileumconcert. Waar anders dan in het Bimhuis in Amsterdam, ‘terug naar het hol van de leeuw’. Hoewel haar eerste betaalde optreden in Groningen was, in de Oosterpoort. ‘Dat was met de Noodband – dat ging zo leuk dat het een tournee werd.’

‘Een improvisatiebeest’ als ze is, naar eigen zeggen, kiest ze ook in het jubileumconcert voor het avontuur. Naast pure jazzimprovisatie met een gelegenheidsensemble van pianist Michiel Braam, doet ze ook een duo-concert met de Chinese pipaspeelster Yang Jing. ‘Ik heb haar op het International Jazz Festival in Praag ontmoet, en wilde haar graag naar Nederland halen om samen iets te doen. Ze speelt op een traditionele manier op de Chinese luit, maar ook jazzy, en ze trommelt erop. Zij heeft mijn soloconcert daar gezien, en we hebben cd’s uitgewisseld. Let’s try out, heb ik voorgesteld.’

De lust tot improviseren is zo groot dat Bijma en Yang niet repeteren en het op die avond laten aankomen wat er muzikaal gebeurt. ‘We zullen ’s middags wel iets afspreken over een structuur, en een sfeer – dat doe ik ook met Michiel, maar verder is het volledig afhankelijk van het moment.’ Het fijne van 25 jaar concertervaring is dat ze op zichzelf kan vertrouwen, stelt ze met genoegen vast. ‘Spanning hoort erbij. Als er een klik is, gaat het altijd goed. En als het niets wordt, kan ik altijd terugvallen op ervaringen in mijn rugzakje.’

Inleider van het concert is Arthur Japin, een van haar favoriete schrijvers – ‘ik ben dol op lezen’. ‘Hem heb ik in Spanje ontmoet. Ik heb alles van hem gelezen, en wilde heel graag met hem samenwerken. Vorige maand trad ik met hem op in de Oosterpoort. Hij las voor en ik zong tussendoor, in de sfeer van zijn verhalen. Het publiek was muisstil, alsof iedereen weg was. De organisatie was erg enthousiast, ‘dit moet vaker’, vonden zij. Dus gaan we zeker meer samen optreden.’

Zo’n succes was ook het improviseren met de Malinese koraspeler Zoumana Diarra, met wie ze deze maand drie concerten gaf. Met een sprekende mimiek vertelt ze al zingend Afrikaanse sprookjes, die natuurlijk alle aanleiding geven tot vrolijke, uitbundige, dan weer gevoelige stemacrobatiek – ‘soepele stembanden’, heeft Bijma, naar het schijnt. Weinigen doen het haar na – zeker in combinatie met de grote expressiviteit die ze in haar optreden legt. ‘De stem zit in je lijf’, luidt haar credo, dus kan dat lichaam niet anders dan meedoen. Hoe uitputtend het soms ook kan zijn, want voor minder dan 100 procent gaat ze niet.

‘Ik kan het nog steeds. Dát is ook een reden voor een feestje.’