Spanje geeft avondje college
Op een onbezorgde avond in Johannesburg nam Europees kampioen Spanje het nietige Honduras mee voor een wandeling door Ellis Park. Noem het een excursie. Noem het een bijscholingscursus. Noem het een masterclass. Welke term je ook gebruikt, een voetbalwedstrijd was de ontmoeting in het sfeervolle stadion in elk geval niet.
Natuurlijk moeten ze gespeeld worden, deze wedstrijden in de groepsfase van een overvol WK waar sommige landen helemaal niets te zoeken hebben. Honduras is zo’n land. Het is de afdeling ‘van toeten noch blazen’. En die mag dan aantreden tegen het grote Spanje dat het meest verfijnde voetbal van dit moment speelt. Het is natuurlijk best vermakelijk, maar het gaat nergens over.
Voor Spanje was het in elk geval een ideaal tussendoortje na de uitglijder in de eerste groepswedstrijd tegen Zwitserland. Dat duel werd met 1-0 verloren, waardoor de voet meteen wat steviger op het gaspedaal moet worden gezet. Chili, nummer 1 in de poule met zes punten, is vrijdag de laatste tegenstander.
Brazilië
Om de nummer 1 uit poule G, waarschijnlijk Brazilië, in de achtste finale te ontlopen, is het dus van kapitaal belang om als eerste te eindigen en die andere titelfavoriet nu nog even niet te ontmoeten. Dat is terug te zien aan de start van de ploeg van coach Del Bosque.
Om de offensieve intenties duidelijk te maken, staan er liefst zes Spanjaarden bij de middenlijn opgesteld als om half negen mag worden afgetrapt. Xavi en Xabi Alonso staan bij de bal. Ramos en Navas hebben zich rechts gepositioneerd. Torres en Villa bezetten de linkerkant.
Ze hebben hun lijf bijna tegen de lijn aangedrukt. En het is alsof ze hun collega’s van Honduras willen zeggen: dit gaat een lange avond worden voor jullie. Dat blijkt ook wel uit het overtuigende begin. Villa raakt al in de zevende minuut de lat met een afstandschot. Drie minuten later kopt Ramos in vrije positie binnen het vijfmetergebied over.
Overmoed
Na een klein kwartier wordt Xabi Alonso overmoedig als hij de bal van eigen helft, zelfs van voor de middencirkel, op het doel van Noel Valladares richt. Daar kan het Hondurese volk op de tribunes, dat zich in wit en blauw heeft gehesen, nog om lachen. Maar twee minuten later moet Honduras dan toch eindelijk voor het eerst buigen. Villa versnelt, passeert en haalt uit in de verre bovenhoek: 1-0.
Het is een wonder dat die score zo lang blijft staan, want Spanje - Honduras is helemaal geen voetbalwedstrijd. Het is een exhibitie van gestroomlijnd combinatievoetbal. De ene partij voert uit, de andere kijkt hulpeloos toe. Spanje doceert, Honduras luistert aandachtig.
En dan te bedenken dat Iniesta (nog niet volledig hersteld van een blessure) en Fabregas (te weinig wedstrijdritme) gewoon op de reservebank zijn begonnen. Dat kan bij Spanje, samen met Brazilië het enige land op dit WK dat uit de 23-koppige selectie twee volwaardige ploegen kan opstellen. Na ruim een half uur laat Torres in een een halve minuut twee kolossale kansen onbenut.
Misser
De eerste misser, na schitterend voorbereidend werk van Ramos, is bijna niet voor te stellen. Zo’n goede kopper die in het vijfmetergebied zo’n slap kopballetje produceert – coach Del Bosque trekt er een veelzeggend gezicht bij.
De ruststand (1-0) is een lachertje. Als Villa na 51 minuten dan eindelijk 2-0 maakt, nadat Xavi in alle vrijheid een half veld heeft mogen oversteken, voelt zijn eerste doelpunt alweer een eeuwigheid geleden.
Na een door Navas uitgelokte strafschop mist Villa van elf meter. Juichend springen fans van Honduras op. Ze vermoeden toch nog iets van gerechtigheid. Na 65 minuten mag Xavi even uitrusten en krijgt Fabregas de kans wat ritme op te doen. Al binnen een minuut nadat hij is ingevallen, moet een inzet voor de lijn worden weggehaald. En zo gaat het nog even door op een avond die kalmpjes richting 90ste minuut voortkabbelt.
