Sollicitant 'slordig en onbeschoft behandeld'

De lezer - hij is volop aan het solliciteren in een sector waarin de Volkskrant goed wordt gelezen - weet waar hij over spreekt. Als 46-jarige zit hij sinds twee maanden zonder werk, nadat hij zelf onder meer als headhunter heeft gewerkt. Honderden mensen heeft hij geplaatst, duizenden kandidaten heeft hij moeten afwijzen. 'Toch heb ik nog steeds met enkele mensen goed contact. Omdat ik ze na een afwijzing van feedback heb voorzien, en daar hebben ze iets van opgestoken.

Hij beschrijft de positie waarin een sollicitant zich bevind. Je hoort dan bijvoorbeeld: 'We bellen u binnen twee weken terug''. Dan kloppen er twee dingen niet: je hoort de eerste twee weken niets, en ten tweede krijg je geen telefoontje, maar je krijgt een standaard-afwijzingsbrief. Het zijn maar kleine dingen, maar het betekent wel dat je twee weken lang op ieder telefoontje gespitst bent, plus dat je weer veel moeite moet doen om de betreffende functionaris aan de telefoon te krijgen. Want je bent afgewezen, dus onbelangrijk.'

Vooral de kwetsbare, ongelijke positie waarin sollicitanten zich bevinden, stoort hem. 'Je zou willen dat een kandidaat een stok achter de deur heeft.'

Begin september solliciteerde hij naar een functie bij een bedrijf dat hij goed kende. Tijdens een informeel gesprek bleek dat hij in aanmerking kon komen voor een pittiger functie, en daarvoor zou hij een uitnodiging voor een formeel sollicitatiegesprek ontvangen.

'En toen werd het stil. Half oktober heb ik gebeld, en ontving ik van de afdeling P & O een standaardbriefje dat de keuze op iemand anders was gevallen. Dat verbaasde me, want er was nog geen procedure geweest.

'Maar toen ik om opheldering vroeg, werd me verteld dat de functie helemaal niet ingevuld zou worden. Het bedrijf gaf dus tegenstrijdige signalen af.

'Ik heb toen gewikt en gewogen: zal ik een assertieve brief sturen? Of zal me toch koest houden, want ik moet ook weer brood op de plank krijgen.'

Toen kort daarna de directeur weer belde met het aanbod voor een nteviger functie, was hij blij dat hij de brief niet had geschreven. 'Ik weer op sollicitatiegesprek. Een dametje van P & O, die haar post zat te lezen tijdens het gesprek, en een van de managers. Lang gesprek, interessant, ik kon goed mijn ambities kwijt.'

Maar het was weer mis: 'Na een pauze van vijf minuten waren ze er al uit: ik paste niet in het profiel: ik was te weinig enthousiast en dacht te veel dat ik het wel zou kunnen. ''Bedankt, en nog veel succes'', kon er nog net vanaf in de deuropening.'

Ik heb twee dagen gewacht om een brief te schrijven waarin ik uitlegde wat ik van die schandalige manier van doen vond.'

'De positie van sollicitant is vernederend. Er moet toch een afspraak te maken zijn, waar organisaties zich aan willen houden, om er een meer gelijkwaardige positie van te maken.'

Zo'n code bestaat overigens al. De stichting van de Arbeid en de Nederlandse Vereniging voor Personeelsbeleid bevelen hun Sollicitatiecode aan, inclusief een heuse klachtencommissie met een spreekuur. Manco: het is een vrijwillige code en daarmee zijn de kandidaten overgeleverd aan de goedheid van werkgevers.