Soep en yoga: hoe een Rotterdams huizenblok ondanks alles contact houdt

Het huizenblok Pension Almonde in Rotterdam wordt − ondanks alles − binnenkort gesloopt. Tot die tijd houden de hechte bewoners zo goed als het gaat contact met elkaar. Met soep voor hulpbehoevenden en huisfeesten via de webcam, bijvoorbeeld.

De avondzon strijkt over de Almondestraat in Rotterdam-Noord, waar Philippa Driest vanaf haar balkonnetje naar beneden tuurt. Op de stoep knoopt een buurtgenoot een plastic tas vast aan een stevig koord. ‘Takelen maar’, klinkt het.

Uit voorzorg komt Philippa twee weken haar woning niet uit, omdat ze met een groep van tachtig mensen uit verschillende landen in Tunesië is geweest. Ze voelt zich goed, ‘maar je weet het maar nooit met corona’.

Gelukkig laten de andere bewoners van de Almondestraat haar niet aan haar lot over. In de tas zit een beker vers bereide minestronesoep met extra pasta. ‘Echt megabedankt!’, roept ze naar de bezorgers. ‘Ik voel me meteen een stuk minder depressief.’

Gesloopt

Philippa woont in een huizenblok met 53 sociale huurwoningen dat later dit jaar wordt gesloopt. De meeste oude bewoners zijn al vertrokken. In de resterende tijd woont hier een bont gezelschap aan ‘stadsnomaden’, van kunstenaars tot expats, van bankslapers tot mensen die thuis in een verbouwing zitten. Ze betalen een lage huur in ruil voor een bijdrage aan de buurt en de gemeenschap.

Ze noemen zichzelf Pension Almonde, een moderne versie van de traditionele stadspensions die vroeger talrijk waren in Rotterdam. In elf woningen op de begane grond zitten tijdelijk buurtinitiatieven, zoals taalschool Taalent010, Suave Global, dat kostuums maakt voor het Zomercarnaval, en Motherdock, dat kantoorruimte biedt aan freelancende moeders en vaders met ernaast een oppasservice.

Ook deze buurtinitiatieven zijn natuurlijk getroffen door de coronauitbraak. Twee bewoners hebben bovendien griep − het is niet duidelijk of ze het coronavirus onder de leden hebben. In de gemeenschappelijke woonkamer in een van de woningen vinden voorlopig geen sociocratische vergaderingen en andere ontmoetingen plaats. De Slopera, een voorstelling over de aanstaande sloop van het blok, is uitgesteld.

Spontaan gezongen

Toch draait het hier nog steeds om de gemeenschap. Dat gebeurt op de brede stoep voor de woningen, de 1,5 meter afstand in acht nemend. Op de balkonnetjes, waar al een paar keer spontaan is gezongen. En online. Er is zelfs al een rave geweest via videoprogramma Zoom − ook samen dansen in de eigen woonkamer verbindt. Een speciale ‘caregroep’ gaat na of het met iedereen goed gaat.

Wendy Starreveld (37) geeft haar yogalessen voor de bewoners van Pension Almonde nu online. ‘Juist nu is het belangrijk om samen dingen te blijven doen’, zegt ze op de brede stoep voor het huizenblok. ‘Voor je het weet, verlies je het contact met elkaar. Dat kan niet de bedoeling zijn.’

Een half jaar geleden, nadat haar relatie was uitgegaan, vond Starreveld onderdak in Pension Almonde. Ze is blij dat ze met haar lessen via de webcam iets kan blijven bijdragen. ‘De coronamaatregelen dwingen ons naar binnen te keren en de rust te vinden in onszelf. Yoga kan een uitweg zijn voor de stress en spanning.’

Ademen

Dat beaamt bewoner Figo van IJperen (25), die zijn lessen qi gong eveneens online geeft. De eeuwenoude Chinese leer legt de nadruk op ademen, beweging en bewustzijn. ‘Online kan ik natuurlijk alleen elementaire instructies geven, en het is lastig om een beweging van deelnemers te corrigeren’, zegt hij. ‘Maar het leuke is dat ook vrienden van me kunnen meedoen die niet in de buurt wonen.’

Wat de bewoners nog het meest missen, is de gemeenschappelijke soepavond, een keer per week. Die kan niet doorgaan, maar Bryan Keehnen (36) en zijn partner Jaleesa den Haan (31) hebben daar iets op gevonden. In een woning van Pension Almonde baten ze Keju Kitchen uit, een bakkerij, koffiezaak en lunchroom.

Nu heet hun zaak Keju Cares en zorgen ze voor een maaltijden en pakketten met basisbenodigdheden. ‘Normaal zijn we een koffietentje in huiselijke sfeer, nu maken we ons nuttig voor de wijk’, zegt Bryan. ‘Een keer per week koken we een vegetarische maaltijd. Niet alleen voor de bewoners van Pension Almonde, ook voor bejaarden en hulpbehoevenden in de buurt.’

‘Daarvoor hebben we een financiële bijdrage van de gemeente gekregen en een crowdfundingsactie opgezet om door te gaan zo lang als nodig is. Veel mensen in Rotterdam-Noord zijn eenzaam, zij kunnen nu ook niet in de buurthuizen eten. We hebben flyers in de wijk uitgedeeld en welzijnsorganisaties hebben onze aankondigingen op sociale media gedeeld.’

Minestronesoep

En zo gaan er deze avond een stuk of negentig porties minestronesoep de deur uit. Een fietskoerier komt net terug van een levering. ‘Ze waren er heel blij mee.’ Bryan komt alweer de keuken uit met een nieuwe bestelling. Hij vinkt de bestellijst af. ‘Dit zijn er vier voor de Zaagmolenstraat.’

Coronavirus of niet, de bewoners en buurtinitiatieven van Pension Almonde moeten in principe per 1 juli het huizenblok verlaten − woningcorporatie Havensteder heeft het verouderde huizenblok verkocht aan een projectontwikkelaar die het gaat slopen. Stichting Stad in de Maak, dat maatschappelijke functies koppelt aan langdurig leegstaand vastgoed, zoekt een nieuwe plek. Niet alleen de bewoners, ook het pension zelf leidt een nomadisch bestaan.

Het aftellen naar 1 juli stemt weemoedig in Pension Almonde. Dat blijkt bij Al Khema, een ontmoetingsplek waar Syriërs en Nederlanders samenkomen. ‘Tot 1 juni kunnen er geen activiteiten zijn vanwege het coronavirus en 1 juli moeten we hier weg zijn’, zegt Rosh Abdelfatah (38) in een woning die is omgetoverd tot nomadische woestijntent. ‘Helaas hebben we onze couscousavonden en andere activiteiten geannuleerd. We bouwen aan een online platform, maar dat is niet hetzelfde.’