Sociale context van het pensioenakkoord
De hoogleraren Verbon en Bovenberg geven beiden hun wetenschappelijke mening over het pensioenakkoord (Opinie & Debat, 24 maart).
De een, Bovenberg, prijst de sociale partners, de ander, Verbon wil de lasten bij de hogere inkomens dumpen. Beide heren miskennen echter de realiteit in de huidige maatschappij. Waarom zou ik als 6-daags hardwerkende (dus veel)verdiener moeten opdraaien voor de lasten van de parttime-werkende minderverdiener? Is dat 'werken' geen keus? En betaal ik niet gewoon progressief belasting en ja, bij meer consumptie ook meer btw. Pleit dan voor verhoging hiervan! Verbon's betoog heeft dus niets te maken met wetenschap, maar is gewoon de bekende linkse (babyboom)retoriek. Prima, maar richt daarvoor een politieke partij op, we leven tenslotte in een democratie. Dan heb ik meer bewondering voor Jan Nagel's 50Plus-partij, los van het programma.
Bovenberg prijst de sociale partners voor hun moed om risico's te benoemen. Nou, nou, dat hadden ze de afgelopen decennia dan ook wel mogen doen. Bovenberg gelooft toch zelf niet dat jongeren nog enige fiducie hebben in welk pensioensysteem dan ook? Zijn betoog klopt in theorie dus wel, maar dat is nog wat anders dan dat werknemers dit accepteren. Eerst 30 jaar zekerheid beloven en dan afschepen met 'tja, het is nu eenmaal anders'? Als ik dan bij een neerwaarts risico langer moet werken of meer sparen, dan doe ik dat graag vanuit mijn individuele keus om al mijn pensioengeld zelf te beheren. Of ik dat dan collectief beleg of niet, is dan mijn keus. De gevolgen ook. Dat is het huidige sentiment.
Het gemak waarmee sociale partners van zekere pensioenen naar onzekere pensioenen zijn gedraaid, dát zet druk op iedere solidariteit. Ieder paternalisme verhoogt die druk. Ook Bovenberg's pleidooi inzake inflatie-correctie bevestigt dat. Ik wil helemaal geen geïndexeerd pensioen (en ja, uiteraard, wel de waarde van een geïndexeerd pensioen). Weet u wat ik echt wil: een fors deel van mijn pensioen op ingangsdatum afkopen (50 procent). En laat de rest maar lekker uithollen door inflatie. Naarmate ik ouder word, heb ik minder nodig. Dat is in beide gevallen míjn keus. Nu gebleken is dat er geen enkele garantie kan worden gegeven, kan maar op een manier nog enig vertrouwen in überhaupt een pensioensysteem worden behouden en dat is door de werknemer recht op zelfbeschikking van zíjn pensioengeld te geven. Iedereen die niet waar heeft kunnen maken wat beloofd is, mag dus even op de reservebank plaatsnemen. Als er nog werkgevers zijn - ik ken ze niet overigens - die wel garanties willen afgeven, prima, maar dan houd ik ze daar ook aan. Kom maar op dus!
Theo Gommer, partner bij de Akkermans & Partners Groep.Verder is hij advocaat bij Gommer & Partners Pensioen Advocaten en voorzitter van de Nederlandse Orde van PensioenDeskundigen
undefined
