Smits ziek en zonder energie, wel beleefd
Rik Smits is ziek. Uitgerekend nu de voormalige NBA-ster van de Indiana Pacers na dertien jaar zijn rentree maakt in het Nederlands basketbalteam, wordt hij geplaagd door hevige maagklachten en de naweeën van een jetlag....
'Ik voel me zwak en zonder energie', zegt Smits. Hij zegt het tijdverschil te hebben onderschat en had graag een paar dagen respijt gekregen om in Nederland te wennen. Op zijn voorhoofd prijken zweetdruppeltjes. Smits vindt alle aandacht die zijn komst naar zijn geboorteland met zich meebrengt 'maar niks' en 'zwaar overdreven'. Smits wil naar bed. Maar Smits mag nog niet naar bed. Want van Smits worden antwoorden verlangd. Waarom hij, zo'n grote basketbalster, voor zo'n nietig basketballandje als Nederland wil spelen. Wat hij van het niveau van zijn medespelers vond. Hoe het voelde om weer in een oranje shirtje te spelen. Hoe hij in conditie is gebleven. En welke attracties hij zijn kinderen zal laten zien.
De beleefdheid die Smits aan de dag legt is bewonderenswaardig. 'Door mijn naam aan de sport te verbinden hoop ik basketbal in Nederland populairder te maken.' 'Er zitten goede basketballers bij.' 'Het is weer eens wat anders.' 'Ik ben alweer zes weken in training.' En: 'Daar heb ik geen tijd voor', zijn de uiterst korte antwoorden. Smits is geen prater. Hij wil gewoon basketballen. En juist daarin lijkt hij de komende dagen te worden gehinderd.
Bondscoach Maarten van Gent is optimistischer. Maar Van Gent noemt zichzelf niet voor niets een opportunist. Hij zal niet rusten voor hij - met Smits - deelname aan het EK heeft veiliggesteld. Dat zoiets als een schier onmogelijke taak moet worden beschouwd (Nederland zou dan alle vijf resterende wedstrijden moeten winnen) noemt Van Gent onzin.
'Ik zie altijd een kans om te winnen', zegt hij. 'Sommige mensen noemen dat naïef. En als ik dan toch heel verrassend win, dan zeggen ze dat ik geluk heb gehad. Maar dan heb ik in mijn leven toch heel wat meer geluk dan pech gehad.'
De blik van Smits gaat even naar opzij. De bravoure van de bondscoach tovert bij hem een glimlachje op zijn bleke gezicht. Of Smits ook een baan als coach ambieert, is de vraag. 'Een klein beetje', is het bescheiden antwoord. 'Ik werk liever één op één. Ik denk niet dat ik geschikt ben om een team te coachen. Daar heb je een bepaald karakter voor nodig.'