'Smart music' kietelt de hersens

Maar nu is het leuk! Eindelijk mag het! Wie zich tot de platenverkoper wendt en naar de zojuist verschenen smart music-serie van maatschappij Oreade vraagt, kan zich rekenen tot de voorhoede van het luisterend publiek. Je koopt je cd's niet langer om ze domweg aan te horen, maar om er slimmer van te worden. Dat denkt Oreade te kunnen bewerkstelligen met de nieuwe reeks, die vooralsnog bestaat uit acht cd's. 'Smart music is een prettige en intelligente manier om je leven meer inhoud te geven', meldt het bedrijf.

De cd's bevatten 'knappe composities en natuurgeluiden' die 'samengaan met subtiele beïnvloeding van de hersengolven'. Dat zal wel weer wat new age-achtigs wezen, een marktsegment waar Oreade traditiegetrouw een flink deel van zijn omzet vandaan haalt, een hoek ook waar muziekfanaten sinds jaar en dag wel weg weten met wat Oreade de 'alfa-, bèta-, thèta- en deltatoestanden' van het brein noemt.

Bridge to the dreamworld, het eerste deel, is blijkens de tekst in het begeleidende boekje 'geproduceerd om je te helpen dromen en je dromen beter te onthouden'. Het openingsstuk, Dreams part 1, begint met stromend water en een vracht eindeloos herhaalde pianonootjes, waarna je een soort harp en een soort fluit en een soort violen en een soort monnikengezang - allemaal ongetwijfeld afkomstig uit de supergeavanceerde synthesizer van componist Gregor Theelen - kunt horen belanden in een soort echobad.

'Slaapverwekkend' is de kwalificatie die van toepassing is op Theelens composities, jawel, maar dat is stellig ook zijn bedoeling geweest. Nou, goed dan, over het eveneens door hem geschreven zesde deel van de reeks kun je opmerken dat het wel heel erg op de zenuwen werkt - van die muziek waarin links en rechts pratende trommeltjes opduiken en van die new age-dingen die in de wind hangen en tingeltangel doen, anyway, om gierend gek van te worden, terwijl juist dat deel (You know, you can) zou moeten bijdragen aan een vergroting van het zelfvertrouwen.

Andere delen van de serie, of ze nou Here's energy heten (voor 'meer vitaliteit in je leven') of Learning the easy way (voor 'studie, schrijven en programmeren'), hebben in elk geval een hoog voortkabbelend gehalte gemeen, daarmee ten overvloede aantonend dat Mike Oldfield en Alan Parsons hun tijd ver vooruit waren, hoewel je evengoed kunt zeggen dat smart music zijn tijd ver achteruit is. Maar, toegegeven: als je lang genoeg luistert, bij voorkeur door de koptelefoon, is het net alsof de muziek je hersens gaat kietelen.

Voor 'meer vitaliteit in je leven' kun je 's ochtends bij het opstaan natuurlijk beter een oud nummertje van The Ramones draaien.

Henrico Prins