Slapen bij Tante Pos

Het zal niet lang meer duren of we moeten naar pakweg de voormalige koloniën om een echt postkantoor in bedrijf te zien. Zo'n PTT-paleis waar je met gepaste eerbied de monumentale trap beklimt om een pakje te versturen of een velletje zegels te kopen. Nog mooier: uren wachten in de rij voor het loket om een poste restante brief van je overzeese geliefde op te halen. IJkpunten van de vooruitgang waren het. Gemeentehuis, gouvernement, postkantoor - de civiele pijlers van elke stad.

Wie weet wat voor monumentale gebouwen er vrijkomen nu de Postbank en TNT hebben besloten de laatste zelfstandige postkantoren in Nederland op te doeken. Biedt mogelijkheden. Het voormalige postkantoor in Amsterdam is een winkelcentrum, in Ommen kun je eten bij Tante Pos, en in het Gelderse Brummen is een voormalig postkantoor omgebouwd tot hotel.

Vanuit het Brummense kantoor werd een deel van de regio bediend, vertelt eigenaar De Munnik bij aankomst. In de entreehal is een oude zegelautomaat behouden en er hangt een postbode-uniform uit de tijd dat er nog telegrammen werden verzonden. Erfenis van een gepensioneerd briefbezorger die ooit werkte vanuit dit kantoor. Verder is er niet veel dat aan de posterijen herinnert. 'Het moet geen museum worden', zegt De Munnik.

We slapen in een tweepersoonskamer, een ruimte waar vroeger de postbodes kwamen schaften. Het lichte meubilair (hoofdkleuren beige en lichtblauw) is afkomstig uit de stijlkamers van Ikea, inclusief de witte badjassen. Ze hangen bij de dubbele wastafels, die zijn weggewerkt achter een schot dat meteen het hoofdeinde van het bed vormt.

Een bureautje of tafel is er niet maar als we vertellen dat we nog even willen laptoppen op de kamer, brengt de eigenaar een klein laag tafeltje uit de Ikea-serie. Niet handig, maar we zullen maar aannemen dat de meeste gasten hier komen om te fietsen of te wandelen in de omgeving, en hun laptops thuislaten. Ondanks het tafeltje moeten we met computer en al uitwijken naar bed: het wil maar niet warm worden, al staat de verwarming op z'n hoogst. Komt door de grote ramen aan het voeteneinde, die uitzicht bieden op een bij de kamerprijs inbegrepen terrasje, waar in betere seizoenen de zon op staat. Pas de volgende dag en dus te laat zien we het knippertje van een elektrische deken naast het bed bungelen.

Zoals we al vaker hebben meegemaakt, is de kamer ingericht door mensen die zelf waarschijnlijk niet lezen in bed: de leeslampjes zijn zo opgehangen dat je er met je hoofd tegenaan stoot als je zittend leest of tv kijkt. Het laatste journaal bekijken we zodoende half rechtop, half liggend en diep onder de wol.

Bij het ontbijt - dat pas om 9 uur begint, maar dat op ons verzoek een kwartier eerder wordt geserveerd - moeten we even denken aan de postbodes die hun zelf meegebrachte boterhammen oppeuzelden in de kamer waar we zojuist sliepen. Drie soorten brood en verse croissants, sap, een warm ei, goede koffie en vers fruit: daarmee kun je zelfs op een regenachtige lentedag een stevige ronde maken op de fiets met volle postzakken aan de bagagedrager.

Nell Westerlaken