Sla mij niet
Er is al veel gezegd over de Cambuur-supporters die vorige week het eigen stadion bestormden en de eigen trainer in elkaar probeerden te slaan, omdat die volgend seizoen bij 'aartsrivaal' Heerenveen gaat werken. Dwight Lodeweges kon ternauwernood aan de horden ontsnappen.
Eén puntje is evenwel wat onderbelicht gebleven, zodat we dat hier even over het weekend heen moeten tillen om er alsnog een beetje aandacht op te vestigen. Al was het om columnist Paul Onkenhout te helpen enigszins ongelijk te krijgen. Hij schreef zaterdag: 'We zullen hier vast niet veel meer over horen.'
Het puntje is de kruiperige, ja, eigenlijk gewoon onwaardige reactie van Cambuur op het geweld: de dag erna stuurden ze meteen de bedreigde trainer weg. Dat is niet een beetje wijken voor geweld, maar er een altaar voor oprichten, waaraan de hooligans voortaan hun messen en vuurwerkbommen kunnen leggen, mogelijk geroerd.
Het was niet mooi om Cambuur-directeur Gerald van den Belt donderdag bij de NOS te zien. Eerst deed hij enorm zijn best om toch vooral zo veel mogelijk begrip voor de supporters te tonen: 'Het gevoel dat je verraden bent', zei hij, 'is natuurlijk helemaal logisch. 'Maar', voegde hij eraan toe, 'de wijze waarop je dat uit, is wel belachelijk.'
Vervolgens legde hij uit waarom hij zich zo snel mogelijk van Lodeweges had ontdaan: 'De dreiging was zodanig dat we niet het gevoel hadden dat die de volgende dag af zou nemen.'
Je hoefde de boel maar even naar de politiek te verplaatsen om te zien wat hier 'belachelijk' was - alsof je Geert Wilders aanraadde een andere baan te nemen, omdat je even helemaal geen andere manier ziet om de bedreigers tevreden te stellen.
Nu ben ik zelf nogal een bangerik - bij al mijn kritiek vroeg ik me ook even af hoe ik zelf had gereageerd, of had willen reageren. Ik zou de hordes niet om clementie willen vragen, zoals Van den Belt, in de ijdele hoop dat je de honger kunt stillen door ze een stuk trainersvlees toe te werpen. Je angst raak je er niet mee kwijt, de dreiging evenmin.
Ik zou willen dat ik reageerde als Joost de Wit, de directeur van Vitesse, die maandenlang door de voormalige Vitesse-eigenaar Merab Zjordania zou zijn bedreigd. De angst was De Wit in het gezicht getrokken. Je zag het aan de wijze waarop de oogleden zich in de kassen hadden teruggetrokken en de ogen daar hoog aanknepen. Hij deed toch aangifte en accepteerde - en kreeg - beveiliging.
Als Cambuur hetzelfde had gedaan, had Lodeweges zaterdagavond trots het veld op kunnen stappen, met opgeheven hoofd. Het is niet gebeurd. Jammer. Meer dan jammer. Het wachten is nu op de wedstrijden Heerenveen-Cambuur van volgend seizoen. Ik hoop op twee keer 5-0 voor Heerenveen, en verheug me alvast op het juichen van de nieuwe Heerenveen-trainer Lodeweges.
Dat is te zeggen: als hij van zijn nieuwe club dan tenminste het veld op mag.
Reageren? p.middendorp@volkskrant.nl
undefined
