Seks

De fysiotherapeut die seksuele ontucht pleegde met zijn vrouwelijke patiënt, is voor zes maanden geschorst door het regionaal tuchtcollege in Eindhoven. De man vindt deze straf te zwaar. Hij wil in hoger beroep bij het Centraal Tuchtcollege in Den Haag bereiken dat de schorsing wordt omgezet in een mildere maatregel, een berisping of een waarschuwing.

Hij kan zijn eenmanspraktijk in Cuijck wel opgeven, als hij een half jaar uit de running is. Hoewel hij nog geen patiënten is kwijtgeraakt, zal een schorsing tweeënhalf jaar na het vergrijp in de Brabantse gemeenschap niet licht worden opgevat, zegt de man tegen het college in Den Haag.

De fysiotherapeut weet dat het absoluut niet kan wat hij zijn patiënte heeft aangedaan. De vrouw lag op haar rug op de behandeltafel, de fysiotherapeut trok haar broekje naar beneden, spreidde haar benen, bracht zijn tong tegen en tussen haar schaamlippen en heeft daarna aan de schaamlippen gezogen.

De man spreekt over het 'volslagen idiote incident'. Hij heeft geprobeerd na het gebeuren een gesprek met zijn patiënte aan te gaan, heeft een schadevergoeding betaald, is in therapie gegaan om inzicht te krijgen in de manier waarop hij tot zo'n daad kon komen. Daarom kan hij nu zeggen dat het niet meer zal voorkomen dat hij zich aan patiënten zal vergrijpen.

De voorzitter van het tuchtcollege laat blijken dat op ernstig seksueel grensoverschrijdend gedrag niet zelden een zwaardere maatregel volgt, een beroepsverbod. Zes maanden is zo vreemd nog niet. 'Kunt u na zes maanden uw praktijk weer oppakken? Kunt u geen invaller regelen?', vraagt hij.

Hoe zwaarder de belissing uitvalt, hoe zwaarder de buitenwacht zal oordelen, zegt de fysiotherapeut. 'Ik had gedacht aan een ernstige waarschuwing of berisping.'

De vrouw is er na tweeënhalf jaar nog ellendig aan toe. 'Ik was helemaal lamgeslagen', zegt ze. 'Het ergste was dat ik helemaal niks kon doen. Toen ik bij mijn positieven kwam, en zag wat er was gebeurd, zei ik huilend, wat doe je nou. Hij kwam achter me aan, helemaal bezweet. Meteen erna zei hij dat ik hem moest aankijken en met hem moest praten. Ik werd als een klein kind in een hoek gedrongen.'

Toen de vrouw na de ontucht bij slachtofferhulp en de huisarts kwam, bleek dat de fysiotherapeut daar ook al was geweest om zijn kant van het verhaal te vertellen. 'Dat is toch strijdig met het beroepsgeheim', zegt de vrouw.

Een paar dagen na het vergrijp moest de patiënte voor een reguliere controle bij de huisarts zijn. 'Ik had dat liever overgeslagen, want ik wilde niet dat er nog eens iemand aan me zat.' Achteraf is de vrouw gebleken dat de huisarts al door de fysiotherapeut op de hoogte was gebracht. Hij liet zijn patiënte dat echter niet blijken. Wel drong hij aan dat ze vertelde wat haar zo dwars zat.

Eén opmerking van de huisarts is bij de vrouw in haar hoofd blijven spelen. 'Maar de fysiotherapeut moet toch ook zijn centjes verdienen.' Ze vindt die uitlating vernederend; die heeft ertoe bijgedragen dat de vrouw haar vertrouwen in hulpverleners volledig kwijt is.

'Ik ben naar het tuchtcollege in Eindhoven gegaan om te voorkomen dat andere mensen slachtoffer van hem worden. Zoiets aanbrengen is niet gemakkelijk. Ik woon in dezelfde plaats bij hem in de buurt. Je komt elkaar tegen.

'Hij is een man die altijd overal grapjes over maakt. Ik vroeg bij de behandeling weleens, waarom doe je dit of dat? Ja, dat zou je wel willen weten, was dan het antwoord.'

Dit is treurige gezondheidszorg, constateert het tuchtcollege tijdens de zitting. De voorzitter: 'Mevrouw heeft zich met een kwaal tot u gewend. Door uw toedoen is ze er niet beter op geworden. U durft te zeggen dat mevrouw vaktechnisch goed is behandeld, maar mevrouw voelt zich vies en ze durft nauweljks omhoog te kijken. Ze schaamt zich en daar is geen reden voor.

'U hebt de zorg voor de hele persoon en die zorg is totaal vernietigd', vervolgt de voorzitter. 'Ik zeg dit om duidelijk te maken dat het in de rede ligt dat iemand die zo tekortschiet, beperkingen ervaart in zijn beroepsuitoefening. Het is niet ongebruikelijk dat zo iemand gewoon uit de gezondheidszorg wordt gezet.'

De fysiotherapeut: 'Afgelopen tweeënhalf jaar is ook voor mij heel zwaar geweest. Een heroverweging van het vonnis in Eindhoven acht ik rechtvaardig, ook omdat ik de consequenties van deze zaak niet heb ontlopen.'

Het centraal tuchtcollege denkt daar anders over en wijst in hoger beroep de klacht van de fysiotherapeut af. Het college gaat uitvoerig in op de schending van het beroepsgeheim. In het algemeen geldt dat de fysiotherapeut hoort te zwijgen over alles wat hij over zijn patiënt te weten is gekomen. Bij slachtofferhulp en de huisarts heeft hij alleen over zijn eigen rol in het gebeuren gesproken. Daarmee is het beroepsgeheim niet geschonden, oordeelt het college.

Het neemt niet weg, stelt het tuchtcollege, dat de fysiotherapeut zich had moeten realiseren dat de vrouw zwaar getraumatiseerd was. Hij had meer respect moeten tonen voor de wens van zijn patiënte en daarom geen contact moeten opnemen met slachtofferhulp en de huisarts zonder haar toestemming.