Santambrogio vindt kracht in 'steuntweets'

AMSTERDAM - Niemand die zeker wist of het een afscheidsrede betrof van de 29-jarige Italiaan, momenteel geschorst vanwege een positieve plas. Voor de zekerheid, en voordat hij een dag later nog springlevend bleek, was een stroom opbeurende reacties het gevolg.

Italiaanse collega-renners, journalisten en wielerfans zoals de Nederlandse zanger Blaudzun staken hem een hart onder de riem. 'Fuck man, doe dit niet. Het is maar wielrennen', zei rennersmakelaar Joao Correia. Hij verwoordde daarmee het gevoel van velen: dat wielrennen een sport is en er veel ergere dingen in het leven kunnen gebeuren.

Mogelijk dacht Santambrogio daar anders over. Hij had gezwegen op zijn Twitteraccount @maurosanta84 sinds 3 juni, de dag dat hem werd verteld dat hij positief was bevonden op doping in de Ronde van Italië. Daar presteerde hij opvallend goed, ook in de bergen waar hij meestal als een van de eersten werd gelost. Verrassend genoeg won hij de zware veertiende etappe.

Twee weken eerder waren er sporen van epo gevonden in zijn urine. Het kwam de renner van het tweederangs Farnese Vini te staan op de hoon van het peloton, evenals teamgenoot Danilo Di Luca. Die was in dezelfde ronde op dezelfde substantie betrapt.

'Hopelijk is dit het laatste dat we van hem horen. #eikel', twitterde Sky-renner Geraint Thomas. 'Het kwaad vertoeft nog steeds in het peloton. Het draagt fluogeel en we wisten het toen we het zagen', verwees Belkin-renner Stef Clement naar de tenuekleuren van Santambrogio's ploeg.

Gisteren hoefde de renner dan ook niet bij iedereen op begrip te rekenen voor zijn wanhoopstweet. 'Extreme #Santambrogio. Eerst doet hij aan extremen om te winnen. Nu zet hij een gekke tekst op Twitter om maar zo veel mogelijk volgers te krijgen', oordeelde Niki Terpstra. Dat laatste gebeurde inderdaad: in een nacht kreeg Santambrogio er zo'n driehonderd volgers bij.

Een dag later verwijderde Terpstra het bericht en toonde hij berouw: 'Sorry voor mijn foute grap.' Bram Tankink dreigde ooit dopingzondaar Riccardo Ricco aan te vallen, maar had gisteren 'niets te zeggen' over Santambrogio. Behalve 'dat die jongen hulp moet zoeken'.

Dat lijkt ook sportpsycholoog Jef Brouwers het beste. De Belg stelt voor nazorg te verlenen aan dopinggebruikers, zoals ook gevangenen dit kunnen krijgen als ze weer tot de maatschappij worden toegelaten. 'Let wel, ik verdedig niemand. Maar mensen moeten een normaal leven kunnen leiden.'

Zelfdodingen of pogingen daartoe zijn in de sport en dus ook in het wielrennen niet ongewoon. Luis Ocaña schoot zichzelf negentien jaar na zijn Touroverwinning dood. Hij zou depressief zijn geweest en verkeerde in financiële problemen.

José Maria Jimenez was vanwege depressies opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis toen hij zelfmoord pleegde. Na de fatale hartaanval van Marco Pantani kon de politie zelfmoord niet uitsluiten. In Nederland beroofde de talentvolle Michele Zanoli zichzelf van het leven.

Toen de Spanjaard Isaac Galvez bezweek na een val - hij was in het stuur van Dimitri De Fauw blijven hangen - kon de Belg dat niet verkroppen. Drie jaar later beëindigde De Fauw zijn leven.

Psycholoog Brouwers stond België's grootste probleemkind op de fiets bij toen Frank Vandenbroucke al was gedemarreerd richting het einde. 'Hij heeft meerdere keren zelfmoord overwogen. Bij Frank was de dood altijd nabij. Het stond in de sterren geschreven dat hij er op een dag niet meer zou zijn.' Vandaag drie jaar geleden was het zover, al is de mysterieuze dood van 'VDB' tijdens een vakantie in Senegal nooit helemaal opgehelderd.

Wielrennen is als een ketting, zei oud-renner Maarten den Bakker eens in de Volkskrant. 'Het breekt op het zwakste schakeltje en als het dat doet, gaat alles stuk.' Hij noemde renners net gewone mensen, die met tegenslag en verdriet moeten leren omgaan.

Met Santambrogio hoeft niemand medelijden te hebben, vindt Brouwers. Medelijden is volgens hem een neerkijkende emotie. 'Daarmee zeg je: ik ben sterker dan jij met jouw emoties.'

Wat hem wel handig lijkt: neem elke schreeuw om aandacht serieus. 'Je mag nooit iemands woorden bagatelliseren of banaliseren. De rechter bepaalt of iemand iets fout heeft gedaan. De maatschappij heeft de verantwoordelijkheid om iemand moed in te spreken.'

Dat laatste is, in het geval van Santambrogio, gelukt. Drie uur na zijn digitale vaarwel vatte hij zijn problemen alweer samen als een wedstrijd die hij moet winnen. Vrijdagochtend twitterde hij: 'Ik denk niet dat het iets had opgelost, behalve dat het degenen die me liefhebben, zou doen lijden.'

undefined