Rouvoets paragraaf blijkt rode lap

Christelijke ambtenaren die geen homoparen in de echt willen verbinden, hadden het een stuk eenvoudiger toen de ChristenUnie nog niet in het kabinet zat.

Dat klinkt paradoxaal, maar het is de werkelijkheid. Voorheen werden deze ambtenaren gedoogd. Maar toen kwam de ChristenUnie voor ze op. Rouvoet liet de ‘zorgvuldige omgang’ vastleggen in het regeerakkoord, en voegde een zin toe over ‘initiatieven’ die het kabinet in het geval van lokale moeilijkheden kan ontplooien om de rechtszekerheid van de weigerambtenaren te garanderen. De zin werkte als een rode lap op een stier. Aangevuurd door de homolobby zeggen steeds meer gemeenten nu de weigerambtenaren de wacht aan.

Vandaar het bedrukte gezicht waarmee André Rouvoet donderdag na de ministerraad de journalisten te woord stond. Zijn achterban vindt dat Rouvoet moet ingrijpen. ‘Het wordt tijd voor een landelijke, wettelijke regeling. Ik denk dat André aan de bak moet’, zei de fractievoorzitter van de ChristenUnie in Smallingerland, een gemeente waar een CU-wethouder zijn taak als trouwambtenaar moest neerleggen na een motie van de PvdA.

Maar al is hij vicepremier van Nederland, Rouvoet kán helemaal niet aan de bak. Hij wees erop dat niet voor niets het woord ‘initiatieven’ in het regeerakkoord stond. Dat kan van alles zijn, aldus Rouvoet, bijvoorbeeld gesprekken met de desbetreffende gemeenten. ‘Een wettelijke regeling ligt juridisch moeilijk’, waarschuwde hij. ‘Daar moeten we niet op aansturen.’

Coalitiepartner PvdA wil er absoluut niet aan. ‘Kun je je dat voorstellen, een wet die ambtenaren het recht geeft homo’s niet te huwen?’, hoonde Bos donderdag. Weigerambtenaren moeten maar iets anders gaan doen, vindt Bos: ‘We kennen in Nederland niet het recht om trouwambtenaar te zijn. We kennen wel het recht om als homo te trouwen.’

In de PvdA wordt de regeerakkoordpassage gezien als ‘loze zinnen’. De gemeenten beslissen zelf hoe ze met de kwestie omgaan.

Van Balkenende hoeft Rouvoet niet veel steun te verwachten. De premier riep donderdag uitsluitend op tot ‘dialoog’ en ‘praktische oplossingen’. Hij zei dat het homohuwelijk ‘een recht’ is en ‘steeds meer kan rekenen op maatschappelijke acceptatie’.

Binnenskamers is het CDA niet ontevreden met zijn middenpositie in dit conflict. Er is enig leedvermaak dat Rouvoet, die het CDA jarenlang principieel de maat nam vanuit de oppositie, nu zelf eens merkt hoe moeilijk het is in het seculiere Nederland christelijke politiek in de praktijk te brengen.

De streng gelovigen vormen nu eenmaal een kleine minderheid in het land, ook al is Rouvoet nog zo’n politiek wonderkind. Juist de symbooloverwinning in het regeerakkoord waarmee hij zijn achterban wilde paaien, is nu uitgedraaid op een illustratie van die christelijke onmacht.