Rotterdam houdt van Ramadan

Zij die steun betuigen aan Tariq Ramadan en willen dat zijn positie als bruggenbouwer in Rotterdam gehandhaafd blijft, hebben geen eenduidige visie op de omstreden uitspraken van de gasthoogleraar aan de Erasmus Universiteit.

Integratie
Sommigen menen dat Ramadan die uitspraken over onder andere vrouwen en homoseksuelen niet heeft gedaan. Ramadan zelf behoort tot deze groep ontkenners. Anderen, zoals de Rotterdamse GroenLinks wethouder van integratie Rik Grashoff, stellen dat Ramadan in het verleden wel over deze zaken heeft gesproken maar dat de uitspraken zoals in de Gay Krant gepubliceerd onjuist, tendentieus en uit hun context gerukt zijn.

Ramadan stelt zich even gemakkelijk op dit standpunt van zijn beschermheer dat kort samengevat kan worden als: wel gezegd maar kwaadwillend geïnterpreteerd omdat er een hetze gaande is tegen de islam.

Gewraakt
Weer anderen staan op het standpunt dat Ramadan de gewraakte uitspraken wel heeft gedaan maar dat het helemaal niet erg is dat een bruggenbouwer in dienst van een Nederlandse gemeente in het verleden heeft gebeden voor martelaren in Tsjetsjenië, Afghanistan, Palestina en Kasjmir.

Het is zijn goed recht om zijn grootvader Hassan al-Banna, de oprichter van de Egyptische Moslimbroederschap, hagiografisch te beschrijven en geen afstand te nemen van opa’s verwerpelijk gedachtegoed. Ramadan mag bidden voor de overwinning van de islam, mag homoseksualiteit niet de juiste seksualiteit noemen en vrouwen aanraden om op straat geen aandacht te trekken met hun vormen of parfum omdat zij dan het gevaar lopen niet als spiritueel wezen te worden gezien.

Ook mag hij vinden dat het stenigen van vrouwen tijdelijk moet worden opgeschort. Wie daar moeilijk over doet omdat hij toevallig een taak voor de overheid verricht, verwijt hem feitelijk dat hij moslim is stelde Markha Valenta in NRC of gunt een moslim met een mening het licht in de ogen niet, zo meent Abdelkader Benali.

Respectvol
In de Rotterdamse gemeenteraadsvergadering afgelopen donderdag, die vanaf de publieke tribune door Ramadan werd gevolgd, werd aan dit alles nog een benadering toegevoegd. Grashoff suggereerde dat de uitspraken van Ramadan allemaal respectvol en helpend bedoeld waren.

Dat begreep hij, zo bleek, niet in eerste instantie uit de teksten zelf maar pas nadat hij het had nagevraagd bij Ramadan. De Raad moest het dus maar gewoon van hem aannemen. Het lijkt sterk op de discussie over de positie van aankomend geestelijk verzorger van defensie Ali Eddaoudi over wie wij van zijn vrouw maar gewoon moeten aannemen dat hij geen radicaal is. Eenzelfde slap verhaal.

Karen Duys van het CDA Rotterdam die door Anita Fähmel van Leefbaar Rotterdam werd geconfronteerd met citaten die rechtstreeks uit boeken van Ramadan kwamen, stelde dat men deze als respectvol ervoer en dat dit voldoende was.

Seksualiteit
Toen de altijd redelijke Fähmel haar duidelijk maakte dat Ramadan toch echt zegt dat men homoseksuelen moet begeleiden naar een juiste seksualiteit zoals deze door de schepping is bedoeld, haalde Duys zo ongeveer haar schouders op. Zo vertaal ik Ramadan, zei ze trots, dit is wat ik lees en heb begrepen. Wat men in de tekst wenst te lezen en er zelf bij bedenkt, is volgens het CDA Rotterdam dus evenveel waard en misschien nog wel meer als wat er daadwerkelijk staat.

In Rotterdam is daarmee de overwinning van het postmoderne cultuurrelativistisch denken, waarbinnen alle culturen, visies en interpretaties evenveel en daarmee even weinig waard zijn, compleet.

De gevolgen daarvan waren direct merkbaar. Je zou kunnen zeggen dat velen zich opgelucht voelden dat men naar behoeven teksten en uitspraken kon waarderen. PvdA raadslid Peggy Wijntuin sprong er bovenop en zei: ‘U kunt zich nog herinneren dat mevrouw Duys hier aan de katheder stond en de uitleg gaf zoals zij bepaalde passages had gelezen. Passages die vervolgens ook door de wethouder werden bevestigd. Met de uitleg dat dat ook de uitleg was die de heer Ramadan daar aan gegeven heeft. Als je dus op die manier naar die passages kijkt - want kennelijk zijn er heel wat mensen in de stad met mevrouw Duys, met de wethouder, die er op die manier naar kijken... Het is dus kennelijk voor meer manieren uitlegbaar. Dan betekent het dat het wel degelijk uit te leggen is aan de stad. Ik heb haar gehoord, ik ben er opnieuw naar gaan kijken en dacht: ja natuurlijk, waarom niet? Waarom niet op deze manier? Dus ik vond de uitleg van mevrouw Duys een veel betere dan bijvoorbeeld die van de heer Van Tijn die mij weer gelukkig niet aansprak’

Geraaskal
Kortom, feitelijk is het blijkens dit PvdA geraaskal niet van belang wat Ramadan nu allemaal zegt of niet zegt. Het gaat erom dat je er in kan horen wat je wilt. En men hoort er dus graag de boodschappen van een vredelievende, op een dialoog gerichte romantische islam light fictie in. Het is onbegrijpelijk dat Ramadan niet onmiddellijk de eer aan zichzelf houdt. Hij wordt door de Raadsleden duidelijk niet serieus genomen en dat zou toch voor iemand die zichzelf serieus neemt onacceptabel moeten zijn.

Als de uitlatingen van de met hem dwepende dames van CDA en PvdA voor hem niet onacceptabel waren, dan zou Ramadan toch na de uitspraken van burgemeester Aboutaleb gelijk zijn biezen hebben moeten pakken.

Op een vraag van Fähmel hoe Aboutaleb als belijdend moslim tegenover de kwestie Ramadan stond, antwoordde de Rotterdamse burgervader : 'Met voortschrijdend inzicht blijkt een speciale islamadviseur voor het gemeentebestuur niet de gezochte sleutel. We kunnen deze constructie uitzitten, maar mijn advies zou zijn: nooit meer!’

Ballen
Welke zichzelf respecterende intellectueel stapt niet uit een situatie waarin zijn aanwezigheid en bijdragen worden aangeduid als een ongelukkige last die domweg moet worden uitgezeten? Ramadan zou niet alleen, vrij naar Benali, een moslim met een mening zijn maar ook een met ballen als hij dit alles niet zou accepteren en er voor zou kiezen om zelf de banden met Rotterdam te verbreken of de raad nu voor of tegen de voor zijn vertrek pleitende moties zou stemmen of niet.

Dat deed hij niet. Hij bleef zitten en zag hoe onder druk van het college Bas van Tijn van de VVD zijn eigen motie, die aanvankelijk door de wethouder van harte werd afgeraden, uitlegde als een motie die er voor pleitte dat Ramadan geen bruggenbouwer meer zou zijn maar wel een belangrijke partner in het sociale dialoogproject zou blijven.

De motie haalde het ondanks de uiteindelijke instemming van wethouder Grashoff niet. Ook de motie van Leefbaar Rotterdam die aandrong op het per direct verbreken van alle banden met Ramadan werd verworpen.

Motie
Leefbaar Rotterdam stemde niet mee met de motie van de VVD. De partij paste er, geheel in de geest van Pim Fortuyn, voor om mee te doen met de politieke spelletjes en achterkamertjespolitiek waar de VVD zich aan overgaf.

Ramadan zat er bij en keek ernaar. Hij neemt zichzelf duidelijk net zomin serieus als de Rotterdamse gemeenteraad dat doet en nam van zijn gezelschap met onder anderen Mohammed Cheppih, de initiatiefnemer van de poldermoskee in Slotervaart, zegevierend een bos bloemen in ontvangst. Rotterdam en Ramadan zitten de moeizame rit samen uit.

Dat lijkt verdacht veel op de wijze waarop in Nederland door een aantal bestuurders de integratie van moslims wordt benaderd. Een moeizame rit van verliezers die in sprookjes geloven en verder zonder visie of ruggengraat voortsukkelen tot het bittere eind.