Roda kan onverzettelijkheid à la Nanninga goed gebruiken
Als er niets boven Groningen gaat, wat komt er dan in godsnaam nog onder Kerkrade? Het Parkstad Limburg Stadion is het eindstation van het topvoetbal in Nederland. Het thuishonk van Roda JC wordt in rouw gedompeld na de 1-0-nederlaag tegen het niet minder beroerde NEC.
En dat gebeurt nota bene op een zaterdagavond waarin de geest van Dick Nanninga (1949-2015) weer eens door de oostelijke mijnstreek rondwaart. Ruim veertig jaar geleden reisde Nanninga van Groningen naar Kerkrade om er acht seizoenen lang doelpunten aaneen te rijgen.
Tot op de dag van vandaag is Dick Nanninga Roda JC's boegbeeld. De harde g in zijn achternaam werd een zachte, hoorbaar in het malse accent van zijn dochters. 107 doelpunten in 225 wedstrijden. Kom daar nog maar eens om in Kerkrade.
Biografie
Een jaar na Nanninga's overlijden rept een klein gezelschap zich naar een van de skyboxen. Schrijver Jan Siebelink wordt voortgetrokken door zijn hond. Een veiligheidsbeambte houdt hen staande en zegt dat honden het stadion niet in mogen, tenzij het geleidehonden zijn. Ze mogen door.
Jeroen Siebelink, zoon van, heeft de biografie van Dick Nanninga geschreven en die wordt vanavond ten doop gehouden. De Lange heet de bewogen geschiedenis van een in beton gegoten voetballer, die zonder benen aan zijn einde kwam. Alleen zijn cynisme was in 2015 nog springlevend.
Doelpunten waren Nanninga's handelsmerk, tot in Buenos Aires toe. In de WK-finale van 1978 bracht hij het Nederlands elftal tien minuten voor tijd op gelijke hoogte met Argentinië. 'Die bal is voor mij', dacht hij toen René van de Kerkhof hem in stelling bracht. Een veelzeggend zinnetje.
Alles of niets
Siebelink laat dat schitterende maar vergeefse doelpunt nog eens de revue passeren op een blinde muur van de skybox. Inmiddels is Roda JC - NEC ook begonnen en wint het heden het in de belangstelling van het verleden. Live zijn doelpunten altijd schitterender.
Vooraf heeft trainer Yannis Anastasiou het duel tegen NEC gekarakteriseerd met de Engelse zegswijze do or die. Alles of niets dus. Tot nu toe is het niets geweest in Kerkrade. Roda JC staat onderaan, met drie puntjes uit zeven wedstrijden, scoorde daarin slechts drie keer en had dit seizoen niet eens het eenvoudige genoegen een minuutje voor te staan.
Tegen NEC dient het dus alles te worden en daarvan heeft het aanvankelijk ook alle schijn. Hartstocht kenmerkt de eerste helft. Het strafschopgebied van de tegenstander verkeert permanent in staat van omsingeling. Maar het verlossende doelpunt blijft uit.
Laconieke onverzettelijkheid
Er hangt een spandoek voor Dick Nanninga in het stadion. Zijn karakteristieke kop gaat vergezeld van een raadselachtige tekst over koppen en kogels, een verwijzing naar dat WK in Argentinië, dat destijds een beruchte dictatuur was. De gevaren daarvan deerden Nanninga niet in het minst. 'Die kogels kop ik gewoon terug', zei hij.
Deze laconieke onverzettelijkheid maakt hem voor Roda JC tot op de dag van vandaag dierbaar, een koempel onder de koempels. Dick Nanninga was het type voetballer dat zich door niets en niemand liet weerhouden. En een dergelijk type wordt zaterdag gemist om het overwicht tastbaar te maken. Roda JC is tandeloos en krijgt na rust de kous op de kop.
Anastasiou, zelf ook behoorlijk schotvaardig in het Roda-shirt, ruilt na rust Paulissen in voor de Nigeriaan Ajagun. Een fatale wissel die de aanhang woedend maakt. Paulissen is een zeldzaam voorbeeld van eigen kweek in een perk vol vreemde bloemen.
Drenkeling
In die ambiance laat de verdediging zich in de luren leggen. NEC-aanvaller Kévin Mayi krijgt alle tijd om doelman Van Leer met een bekeken schot te passeren. Die klap komt Roda JC niet meert te boven. Het opportunistische voetbal waarmee het tij gekeerd moet worden, doet ook al verlangen naar een breekijzer als Nanninga.
De spreekkoren richten zich op technisch directeur Ton Caanen en diens aankoopbeleid. Caanen dacht met Roda beter te presteren dan vorig seizoen, toen het na een tumultueus verloop eindigde op plek 13. Toen bleek de voortvarende start een reddingsboei, nu is Roda JC op een kwart van de competitie een drenkeling.
In de biografie van Dick Nanninga staat een passage waarin Pierre Vermeulen, destijds een van zijn aangevers, hem smeekt nog een keertje te komen kijken bij Roda JC. 'Je weet niet hoeveel je nog betekent', zegt Vermeulen. Nanninga antwoordt: 'Doe ze de groeten daar. Zeg dat ik leef en dat ik het goed heb. En zeg dat ik hoop dat Roda JC het redt in de eredivisie. Dat hoop ik echt voor de mensen daar. Ze verdienen een mooie club in de eredivisie.'
