De moeder van dat jongetje liep rond met zelfmoordplannen. Gedachten aan moord of zelfmoord zijn een van de achttien risicofactoren uit de wetenschappelijke literatuur waarop de CARE-NL berust, een instrument om het risico van kindermishandeling nauwkeurig te taxeren.

De CARE-NL is géén ‘lijst’ of een bureaucratische meetlat, maar een solide wegwijzer naar wetenschappelijk onderbouwde risicotaxatie. Professionals worden dan ook gedegen getraind hoe zij het instrument moeten gebruiken. Systematisch gebruik van dergelijke instrumenten kan kindermishandeling niet volledig uitbannen. Maar het kan kinderen wél beschermen en het kan professionals de kennis en vaardigheden bieden om de juiste besluiten te nemen. Dan staan ze sterker in hun schoenen.

Het is de taak van de managers van instellingen hun professionals met deze instrumenten uit te rusten en het is de taak van de Inspecties toe te zien of dergelijke instrumenten inderdaad worden gebruikt. Om zodoende risico’s op grond van wetenschappelijke kennis te kunnen taxeren. En met behulp van deze instrumenten een plan te maken om die risico’s te verminderen.

Als er aanwijsbare risico’s zijn, kun je mede op grond van risicotaxatie besluiten het kind eventueel uit huis te plaatsen of een voogd te benoemen. Werken met een bewezen effectieve taxatiemethode beschermt het kind, de ouders én de professionals die meestal met hart en ziel hun werk verrichten. Risicotaxatie geeft richting en precisie aan hun werk.