Rijdt de Giro door Messina, dan komt Enzo even thuis

Giovanna is een Italiaanse moeder zoals Italiaanse moeders bedoeld zijn: liefdevol, zorgzaam en een tikkeltje getormenteerd omdat haar zoon niet meer elke avond aanschuift. Zoonlief is Vincenzo Nibali, titelverdediger en ook dit jaar favoriet voor de eindzege in de Giro.

Op 200 meter van de eindstreep van vandaag runt de 58-jarige moeder van Nibali een piepkleine videotheek. Of beter: runde ze een videotheek, want sinds de komst van internet huurt niemand meer films. Ze verkoopt dus ook ansichtkaarten, Messina-sleutelhangers en koelkastmagneten, en er loeit vrijwel non-stop een kopieerapparaat. De dvd's mogen voor een paar euro weg.

Achterin de winkel hangt een gele trui uit 2014, toen Nibali de Tour de France won. De mooiste trui van haar zoon, de roze trui, heeft mama Giovanna thuis opgehangen. De Tour is nu eenmaal geen Giro, zegt ze. In de rest van de wereld ligt dat anders, maar dit is Sicilië. Dit is de geboortegrond van de 'Haai van Messina', de trots van het eiland. Haar Enzo.

Met ogen wazig van vertedering bladert ze in de plakboeken die door de winkel zwerven. 'Dit is Enzo op zijn eerste mountainbike', zegt ze terwijl ze een foto omhoog houdt. 'En hier was hij net bij Fasso Bartolo. Kijk, dit is Enzo als 6-jarige bij de processie van de Heilige Maagd Maria.'

'7', corrigeert vader Salvatore Nibali (63) zijn vrouw. 'Hij was daar 7.' Opa Vincenzo Nibali (91) knikt plechtig: '7'. De twee mannen zijn het levende bewijs dat er meer van vader op zoon overgaat dan kaalheid en een fikse neus. Ze delen hun trots op Enzo. Hun kampioen.

Dat geldt trouwens voor de hele familie die zich vandaag, zoals iedere avond, heeft verzameld in de videotheek. 'Dit is de oom van Vincenzo. Dit een neef. En hoe lang ken jij Vincenzo al, Eddy? Eddy was de getuige op zijn bruiloft. Wacht, een momentje, die mevrouw wil afrekenen.'

Nibali was 16 toen hij bij een gastgezin in de Toscaanse heuvels ging wonen. Dat moest wel. Zuidelijk van Rome zijn de wegen zo slecht dat trainen onmogelijk is. Geld voor profploegen wordt door sponsors in het noorden verdeeld. Wie succes wenst, moet weg van het eiland.

Voor de achtergebleven familie was dat moeilijk, zegt Giovanna. 'Het doet pijn hem zo weinig te zien. Maar we zijn eraan gewend. En als hij hier was gebleven, was hij nu nooit gekomen waar hij nu is.' Ze wijst naar de gele trui. Sinds Nibali verhuisde, won hij de Tour, de Vuelta en tweemaal de Giro. Hij is met afstand de succesvolste Italiaanse renner van zijn tijd.

Toch kijkt de familie Nibali vooral vooruit. 2017 is nu al een buitengewoon goed jaar. Normaal komt de verloren zoon tweemaal per jaar thuis, maar dit jaar een extra keer: vandaag, als de etappe nabij de videotheek finisht.

Veel tijd zal hij straks niet hebben voor zijn familie, glimlacht Giovanna. Een half uurtje misschien, of drie kwartier, maar dat is genoeg. Ze weten waarvoor ze het doen. Misschien brengt hij over een paar weken zijn derde roze trui wel mee naar huis. Als tastbare beloning voor het offer van de hele familie Nibali.