Respect

'HÉ STELLETJE klootzakken rij eens door, wat lopen jullie nou te lanterfanten.' Dat slingerde ons, Jelle Nijdam en mij, een Nederlandse toerist naar het hoofd toen hij naar de Tour stond te kijken en vond dat wij maar weinig spektakel boden....

Maarten Ducrot

Ik heb wel meer voorbeelden van dit gebrek aan respect voor de zwetende sporter; schuin hangend in een bocht van de Draai van de Kaai krijg ik ineens een plens bier in mijn gezicht. Het plastic bekertje waar het bier in zat voel ik nog net langs mijn arm schampen.

In de afdaling van de Etna op Sicilië hoor ik een supporter van Maurizio Fondriest hartstochtelijk zijn held toeroepen, waarbij het effect van de laatste klinkers nog wordt versterkt door het Doppler-effect dat optreedt omdat we met zo'n hoge snelheid voorbijrazen, Maurizioooooooooooooooo! Da's mooi zulk enthousiasme, zeker voor Fondriest.

Even later in de klim echter wordt me de ware aard van de enthousiaste supporter onthuld. Eerst wordt mijn petje van mijn kop gerukt en vervolgens mijn bidon uit het frame ontvreemd door een duwende fan, waarschijnlijk ook van Fondriest.

Ander voorbeeld. Na een val, die er zó erg uitzag dat Gert-Jan Theunisse op me wachtte om te kijken of ik het wel had overleefd, kregen we de hele weg aanmoedigingen te horen in de trant van 'effu doorije jongens, je kunt nog winnen'. Dit terwijl de lappen vel en stukken shirt zo'n beetje achter me aan wapperden.

Het enige dat helpt om het respect van je publiek te winnen is de confrontatie aangaan.

Jelle en ik zijn omgedraaid en hebben die toerist de ware toedracht uitgelegd, aangevuld met de nodige krachttermen.

Hij begreep het direct.

De supporter met die bidon kreeg ik niet meer te pakken, maar anders. . . En die mevrouw die vond dat we toch maar even moesten winnen heb ik mijn wonden van dichtbij laten zien en verder niets gezegd.

Dat was ook niet nodig.

Wielrennen is een sport waarbij helden en publiek elkaar tenminste nog kunnen ontmoeten en het dus ook kunnen oplossen. Hoe anders dan in het voetbal waar de mensen vanachter stalen hekken, betongrachten en ME-kordons het spel moeten gadeslaan. Als er dan uit gebrek aan respect eens een golfbal of aansteker naar je hoofd gegooid wordt, kun je niet anders doen dan klikken bij de scheidsrechter. Hoeveel respect zou je daarmee terugwinnen?

Stel je de volgende conversatie op de tribune bij de derby NAC - Willem II voor: 'Hé Bertje, dat is nou al de derde golfbal die je mis gooit, probeer je mobieltje eens.' Keeper De Vlieger gaat klikken en de scheids roept: 'Nog één keer en we leggen de wedstrijd stil.' Dan hoef je dus nog maar één wasknijper op het veld te gooien en je hebt je zin als supporter. Temmink achteraf: 'Ik kon niet langer instaan voor de veiligheid, toen de heer De Vlieger mij attendeerde op de misdragingen van de supporters.' Als je dergelijke ambtelijke taal uitslaat en je je zo formeel opstelt moet je ook niet verwachten dat je respect afdwingt en de meute tot inkeer brengt. Nee, die volgende golfbal is voor de scheids.

Er helpt maar één ding: de confrontatie aangaan! Niet als ambtenaar maar als iemand die het wil oplossen. Doe net als Gerets toen de supporters door het hek heen kwamen. Er op af!!! Kom 'gvd' eens van die tribune af als je durft stelletje, zijn jullie nou helemaal belazerd.

Maar nee, zolang we nog in een land leven waarin je maar liever niet spreekt in de klas over wat er in de wereld gaande is, omdat de allochtonen op school daar wellicht aanstoot aan kunnen nemen, zal die confrontatie niet plaatshebben. Er zullen nog veel wedstrijden worden afgebroken omdat er een wasknijper op het veld is beland.

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden