Reis van de schaal duurt nog wel even

AMSTERDAM - De vreugde aller Ajacieden schreeuwde om een weg naar buiten, maar blijft nog minimaal twee weken borrelen onder de oppervlakte van het ongeduld. Opnieuw moet het aanstaande kampioenschap uitstel verdragen. Ajax versloeg ADO, maar rivaal Feyenoord won bij PSV en hield het verschil op zes punten. Dat is te veel om de spanning werkelijk te laten herleven.

Zo'n officieuze titel is een raar ding. Het is bijna alles, maar bijna telt ook hier niet. De Ajacieden lopen dus hun vaste ereronde, na de 3-2 tegen het strijdvaardige ADO Den Haag. Ze trappen of gooien ballen in het publiek. Ze staan zes punten voor, hun doelsaldo is 9 beter dan dat van Feyenoord, nog slechts twee wedstrijden resteren. Ze zijn kampioen, maar toch weer niet.

Om het nog te verprutsen voor zichzelf moet Ajax twee keer verliezen (Heracles-uit, NEC-thuis) en Feyenoord twee keer winnen (Cambuur-thuis, AZ-uit), terwijl de Rotterdammers dan nog stiekem die 9 doelpunten moeten goedmaken. Dat gebeurt dus niet. Ja, het kan theoretisch, en dus is Ajax geen kampioen. En dus ruimen mannen snel het podium langs de rand van het veld op. Geen huldiging deze zondag. Lauwe applausjes sterven in stilte. Supporters zoeken snel de uitgang, sommigen al voor het eindsignaal. Hup, naar de auto. 'Gooi je aantekeningen maar weg', zegt een mevrouw in het voorbijgaan.

De middag is vol elan begonnen. Pharrell zingt vanaf een band zijn megahit Happy, dat vrolijke deuntje dat aan de hersenpan blijft kleven. Dré Hazes bewierookt op het veld de kampioenen. Tijdens de rust is daar nog de zingende kolos Peter Beense, als Feyenoord overigens al op 0-1 staat. Ja, in Eindhoven loopt het anders dan gehoopt, hier in de Arena kan het niet mis gaan, ondanks de stugge tegenstand van ADO Den Haag, dat de voorgaande negen duels onder Henk Fraser niet verloor en de degradatiezone verliet.

De zon schijnt, het is een dag voor titelgewin, voor pils, voor gezang. Maar ja, het mag dus niet zo zijn. Frank de Boer, de proactieve trainer van Ajax, ziet meteen de zonnige kant van de anti-climax: 'Het voordeel is dat we volle bak richting bekerfinale gaan, dat de spanning niet verdwijnt door eventueel feestgedruis.'

Op 20 april is de finale Ajax - PEC Zwolle, een week later de hervatting van de eredivisie, voor de laatste twee competitieronden. Kijk, daar zit KNVB-directeur Bert van Oostveen, hoog op de tribune. Hij kijkt een beetje sip. Vorige week was hij met de schaal naar Arnhem getrokken. Hij poseert op zo'n hoogtijdag even met de kampioenstrofee. Zondag doet hij dat opnieuw, wat ongemakkelijker dan een week eerder. Want het gaat om de schaal, niet om Van Oostveen. Over twee weken zit hij dus in Almelo, en als het dan weer misgaat, eindigt zijn reis opnieuw in de Arena, waar NEC dan op bezoek komt.

Het scenario voor zondag was helder. Ajax zou van Den Haag winnen, want Ajax zou scherp zijn, wist ook Fraser, de trainer die zijn elftal in korte tijd leerde wat scherpte betekent. En waarom zou Feyenoord in Eindhoven PSV verslaan? Dus ontsponnen zich, afgezien van de al spoedig ontbrekende spanning, aardige duels in Amsterdam en Eindhoven, met vleugjes ook van een soort nieuwe Nederlandse weerstand. Ronald Koeman met Feyenoord opnieuw met vijf verdedigers en twee aanvallers, de mannen van Fraser met veel felheid, met overtredingen op of over de rand van het toelaatbare. Fraser volgt het allemaal dodelijk kalm, het ene been over het andere been geslagen, handen op de knieën.

Poulsen kopt dus 1-0 in na een vrije trap van natuurlijk Schöne, maar meteen is het 1-1 door een eigen doelpunt van Denswil, na een scherpe voorzet van Bakker. Het is de dag van de multifunctionele spelers bij Ajax. Schöne dus, Poulsen, Klaassen. Poulsen vervangt de geschorste Blind, scoort dus, geeft een schitterende pass voor de 3-1 van Serero, zet spelers op de juiste plek en is altijd geconcentreerd.

De Boer heeft de 34-jarige Deen gevraagd of hij nog een jaar blijft. Poulsen zal dan nog minder spelen dan dit seizoen, zeker omdat Blind zich goed ontwikkelt als defensieve middenvelder. Maar De Boer heeft nu eenmaal ervaring nodig, vandaar zijn beroep op Poulsen. Een andere cruciale speler is opnieuw Lasse Schöne. Niet door zijn geweldige spel, maar door een paar beslissende momenten. Die vrije trap, en dan dat schitterende hakje tussen drie man. Serero en Klaassen gaan gezamenlijk op weg naar de 2-1.

Klaassen springt na zijn strakke schuiver in de korte hoek over het reclamebord en laat zich bejubelen. Heel even heerst kampioenssfeer in het stadion, maar dan scoort Feyenoord opnieuw en mag de schaal weer mee in het koffertje van Bert van Oostveen.

'Ajax was de terechte winnaar. Ik wil de trainer feliciteren met het kampioenschap', zegt Fraser. Maar dat is nu juist niet de bedoeling.

Ajax is geen kampioen.

Nog niet.

undefined