Regeren bij de gratie Geerts

De wanstaltige vertoning van vorige week maakt één ding duide­lijk: voor hun beoogde ultrarechtse kabinet moet bij Rutte en Verhagen alles op­zij. Toen Wilders zo coulant was zijn negatieve oordeel over het CDA na het vertrek van Klink te herzien, waren beide heren er als de kippen bij om hun gesprekken weer voort te zetten.

Het maakt duidelijk, wie straks aan de touwtjes trekt. De Grote Ge­blondeerde Leider beslist niet alleen over de personele invulling van het kabinet, maar inmiddels ook over die van de coalitiefracties.

Dissidenten
Wee degene die daar nu nog dwars durft te liggen! De beide andere dissidenten zijn al door Geert de wacht aangezegd, en Maxime weet wat hem te doen staat als Ad Koppejan en Kathleen Ferrier straks gelijk Ab Klink de euvele moed hebben om nee te zeggen: er uit!

Het ideaal van de christelijke broederschap voert bij christen-democra­ten immers hoogtij. Tot nu toe had hun oppermanipulator zijn hele arse­naal aan vuile jezuïe­ten­trucs altijd voor andere partijen gereser­veerd - nu werden zij tegen interne lastpakken ingezet. Voor zijn faustiaanse pact met Wilders is Verhagen bereid alles te offeren - ook de ziel van zijn eigen partij.

Instabiel
Want dat is het grote verschil tussen regeren met de PVV en LPF: de LPF was zelf instabiel, waarnaast het CDA indertijd de bezonnen rust zelve beli­chaamde - de autoritair geleide PVV maakt juist het CDA instabiel. Hier wreekt zich het feit dat die partij zich in het hele islamde­bat altijd gedrukt en dus nooit haar positie tegenover Wilders bepaald heeft, in de hoop dat die gifbeker s­tilletjes aan haar voorbij zou gaan. Maar zij gaat niet aan het CDA voorbij, en dit moet die gifbeker nu tot op de bodem leeg­drin­ken. Dat verdeelt de christen-democraten tot op het bot.

Het enige antwoord dat de met gif als zodanig zeer ervaren Verhagen op die ver­deeldheid heeft, is een diffameringscampagne - hij was er duidelijk onvol­doende op bedacht dat zijn gehalveerde fractie ook nog enkele leden telt die, anders dan hijzelf, wèl over een geweten blijken te beschikken.

Geestverwant
Klink, tot voor kort nog gezien als mogelijke opvolger van Balkenende, werd door Maximes entourage dus meteen zwart gemaakt, en voor geest­verwant Schin­kels­hoek gold hetzelfde. Zou bij beiden, als goed in de Bijbel doorknede protestanten, al voor het geestes­oog een associatie opgerezen zijn van hun geliefde fractieleider met de gifslang uit het Paradijs? Met zulke valse vrienden heb je als christelijke rege­rings­partij in elk geval geen heidense opposi­tie meer nodig.

En de VVD? Die straalt naar buiten vooral zoveel rust en eenheid uit, omdat élke morele overweging haar wezensvreemd geworden is. Frank Kalshoven sprak op 4 september in De Volkskrant de hoop uit dat het bij Rutte allemaal maar tactiek is om zijn PvdA-fobische achterban openlijk de onmo­ge­lijkheid van de Wildersvariant te demonstre­ren - dat hij uiteindelijk aan­stuurt op Paars, omdat dat toch meer bij zijn eigen ideeën past. Dat geloof ik niet. Dat vergt dat Rutte zelf enige ideeën heeft.

Als immers iemand de afgelopen maanden door de mand gevallen is, dan wel hij. Van enige visie die verder reikt dan een afkeer van de kilome­terheffing en aanbidding van de hypotheekrenteaftrek is niets geble­ken. Zijn koers wordt volledig bepaald door zijn premierschapbegeerte en angst voor de PVV-sympathieën bij de eigen kiezers­achterban.

Handig
Geen wonder, dat Wilders het in de peilingen ter rechterzijde momenteel goed doet. Want je kunt veel van hem zeggen, maar hij opereert wel handig en bezit, omdat Rutte het Paarse alternatief op­nieuw nadrukkelijk als gepasseerd station heeft afgewezen, alle troeven. In Geerts handen zijn Mark en Maxime inmiddels als was. Zij kunnen op straffe van politieke zelfmoord niet meer terug. Tjeenk Willink heeft daar al op gehint.

Hoezeer Wilders niet van plan is zich van zijn eigen agenda af te laten brengen, openbaarde opnieuw de uitgelekte brief van Klink: hij zou bij het komende regeeraccoord gewoon zijn eigen anti-islamverhaal blijven houden. Als dat de coalitiepartners niet aanstond, dan moesten die dan maar een andere kant uitkijken.

Moslimhaat
Dat zullen die inderdaad straks heel vaak moeten doen. Wilders' partij drijft immers allereerst op moslimhaat - en het is een grote illusie om te denken dat hij zich door coalitieverplichtin­gen of het lands­belang zal laten discipli­neren. Daarvoor is het mondiale platform, dat zijn kruistocht hem verschaft, hem veel te lief. Dat is wat al die co­lumnisten die vooral met hun eigen kleine dingetjes bezig zijn, en hun voor­keur voor deze coalitie met 'de wil van het volk' dan wel afkeer van paarse techno­cratie, thee­drinkende burge­meesters of de Linkse Kerk in het alge­meen legitime­ren, alsmaar niet vermogen in te zien.

Wie dat wel door heeft, is de koningin. De benoeming van Tjeenk Willink kan niet anders opgevat worden dan als een terechtwijzing van VVD en CDA. Als republikein heb ik de hier te lande diepgevoelde behoef­te aan een monarch als scheidsrechter altijd als een blijk van politie­ke onvolwassen­heid van onze democratie beschouwd. Maar ik zie daarin eigen­lijk steeds minder tegenspraak. Je kunt een electo­raat dat een leeg­hoofd als Rutte de grootste en een brandstichter als Wilders de derde maakt, moeilijk politiek volwas­sen noemen.

Niet alleen Balkenende zal nog even zijn karweitje moeten afmaken, zelfs als de time-out van de Grote Karwei-afmaker Lubbers er niet komt. Ook Beatrix zal voorlopig moeten aanblijven, want een premier Rutte bij de Gratie Geerts kan zij haar opvolger als kroningsgeschenk niet aandoen.

En, o ja: nu staat de rechtse droomcoalitie nog een volgende feestelij­ke gebeurtenis te wachten: Wilders' vlammende rede zaterdag in New York.