Rechter kritisch over behandeling Taïda
In de zaak van Taïda Pasic komt het beeld naar voren van een bevooroordeelde overheid die het belang van de vreemdeling niet op de juiste wijze afweegt....
Korte: ‘Op sommige momenten lijkt het erop dat de overheid al weet wat ze gaat beslissen, alvorens daadwerkelijk een verzoek is ingediend.’ Als voorbeeld noemde de rechter ook de behandeling van Pasic door de vreemdelingendienst op het politiebureau van Doetichem.
Alle ins en outs van de zaak-Taïda kwamen voor de rechtbank in Amsterdam uitgebreid aan de orde. De rechter kan daarom behalve beslissen over het verzoek van Taïda om in Nederland het beroep te mogen afwachten, op 21 april ook een uitspraak doen over de beroepsprocedure. Maar de rechter kan de zaak ook, vanwege zijn ingewikkeldheid en zijn gevoeligheid, doorverwijzen naar de meervoudige kamer.
Daarmee duurt de onzekerheid nog twee weken of langer voort, en dat is niet het belang van beide partijen, zei de rechter aan het einde van de zitting. Hij vroeg de partijen uitdrukkelijk of er bij hen behoefte was aan onderling overleg. Landsadvocaat Blankenstein gaf namens minister Verdonk aan dat er geen onderhandelingsruimte is.
Het grote verschil tussen de partijen is het antwoord op de vraag of Taïda al of niet in staat was om in Belgrado een mvv (machtiging tot voorlopig verblijf, een soort visum) aan te vragen. Volgens de landsadvocaat is dat de weg die iedere buitenlander behoort te bewandelen om een reguliere verblijfsvergunning te bemachtigen. Omdat Taïda die koninklijke weg heeft genegeerd, zit ze nu in moeilijkheden, betoogde hij. Iedereen behoort een mvv in het land van herkomst aan te vragen. ‘Zelfs mensen uit Somalië, Irak of Liberia gaan daarvoor terug naar hun land.’
Volgens advocaat Hoftijzer was Pasic niet in staat in Belgrado te verblijven. Omdat ze een Servische moslima uit Kosovo is, valt ze tussen wal en schip en is ze op grond van haar paspoort illegaal in Servië/Montenegro. ‘Verdonk moedigt Taïda aan ergens illegaal te verblijven, iets wat ze in Nederland zelf niet accepteert.’
Volgens Hoftijzer is de minister in haar verweerschrift niet zorgvuldig en niet gemotiveerd ingegaan op het cluster van redenen en omstandigheden op grond waarvan Pasic een beroep doet op de hardheidsclausule (uitzonderingsregel) om zonder mvv toch een vergunning te krijgen. ‘In de jurisprudentie is geen zaak bekend die op die van Pasic lijkt.’ Volgens Hoftijzer laat Verdonk zich door één belang leiden: Taïda moet hoe dan ook zo snel mogelijk uit Nederland. ‘Op de mvv-procedure is niet voor niets in de wet een uitzonderingsregel geformuleerd. Het is zaak dat de minister de belangen goed afweegt.’ Zwaarwegend moet zijn, betoogde zij, dat Taïda haar hele schoolperiode hier al heeft doorlopen en dat ze een vergunning vraagt voor een zeer korte tijd.
