Real door het oog van de naald

AMSTERDAM - Borussia Dortmund 2

Real Madrid 0

Ronaldo, de superprof met de pijnlijke knie, schold soms op zijn ploeggenoten van Real, of in zichzelf. Hij hield het niet aan de kant. Wat ook zonder hem een betrekkelijk rustige avond had moeten zijn voor de Koninklijke, ontaardde bijna in een monstrueuze afgang.

Het Duitse vechtershart versloeg de Latijnse laksheid, maar Real kwam met de schrik vrij en plaatst zich na de nederlaag met 2-0 in het Westfalen Stadion voor de halve finales van de Champions League. Real Madrid - Borussia Dortmund was vorige week in 3-0 geëindigd. Dat moest toch genoeg zijn voor de Spaanse recordkampioen, tegen een ploeg die vorig seizoen in de halve finales weliswaar te sterk was voor Real, maar die een matig seizoen doormaakt, die telkens zijn beste spelers ziet vertrekken, die tweede staat in Duitsland, oneindig ver achter Bayern München.

Spits Lewandowski had in de voorbeschouwing nog spottend gelachen, toen verslaggevers hem vroegen of hij net als vorig jaar vier doelpunten zou maken tegen Real, om het wonder te laten geschieden. Alsof je zomaar vier doelpunten maakt tegen Real, alsof dat een klusje is als een grasveldje maaien of een boodschapje doen.

Maar hoe dicht kwam Dortmund bij een van de grootste sensaties in de geschiedenis van de Champions League? Wat als Henrikh Mkhitaryan, de flegmatieke nummer 10 uit Armenië, een van die kansen had benut? Hij dribbelde na rust, bij 2-0, om Casillas heen en raakte de paal. Hij zag een schuiver gestopt door de doelman die Robben van een doelpunt in de WK-finale hield. De 3-0 lonkte meermaals, maar het mocht niet zo zijn.

Laksheid

Ronaldo bleef op de bank, vanwege een lichte knieblessure en de belangrijke duels die nog wachten: de finale van de Spaanse beker tegen Barcelona, de ontknoping van de competitie en natuurlijk, het vervolg van de Champions League. Want wie twijfelde aan de voortgang van Madrid, dat al langer dan een decennium hunkert naar de tiende Europese beker van de mooiste soort?

Het moest eenvoudig lukken voor het elftal van trainer Ancelotti, zeker toen Di Maria in de zeventiende minuut een strafschop mocht nemen, na hands van Piszczek. Bij een doelpunt was alles voorbij geweest voor de Duitsers, die dan vijf keer hadden moeten scoren. Met een fraaie duik ranselde doelman Weidenfeller de bal uit de hoek, waarna Dortmund moed putte, Real terugdrong en optimaal profiteerde van een paar majestueuze blunders. Eerst kopte Pepe te kort terug op Casillas, waarna Reus tussenbeiden kwam.

Nog voor rust was het 2-0, opnieuw door Reus, nu ingeleid door een dramatisch passje van Illarramendi, een schuiver van Lewandowski tegen de paal en de rebound van Reus. Zoals zo vaak in het voetbal, blijkt dat het lastig is laksheid nog uit de lijven te laten verdwijnen. De fanatieke ploeg drijft op nieuwe energie, de andere is onzeker geworden, heeft spijt van het gelummel en kan niet meer schakelen.

In de tweede helft had vooral Dortmund kunnen scoren. De 3-0, en dus een verlenging, bleef uit. Wat was hij opgelucht, Ronaldo.

undefined