Pop

Oasis zit in zijn ‘Revolver’-fase
Oasis: Dig Out Your Soul. Big Brother/PIAS.

Oasis zit in zijn ‘Revolver’-fase
Van Oasis wordt vaak beweerd dat de band al vijftien jaar hetzelfde klinkt. Maar wie Don’t Believe The Truth (2005) en het nieuwe, zevende studioalbum Dig Out Your Soul beluistert, moet constateren dat steeds minder Oasis-liedjes op het onovertroffen branierockdebuut Definitely Maybe (1994) hadden gepast. De sterke single The Shock of The Lightning is een van de weinige. Steeds vaker zijn de liedjes klein en tamelijk ‘volwassen’ van toon, of bevatten ze oosterse invloeden. Om de parallel met The Beatles maar weer eens te trekken: je zou kunnen zeggen dat Oasis stilistisch in zijn Revolver-fase zit. Een meesterwerk van dat kaliber zal er wel niet komen, maar de laatste jaren leverden meer memorabele Oasis-songs op dan in 2000-2005.

Oasis zit in zijn ‘Revolver’-fase
Dig Out Your Soul begint buitengemeen sterk met de grommende rocker Bag It Up en nog een trits prima liedjes. Dat zijn de bijdragen van Noel Gallagher (zes in totaal), die ooit de creatieve alleenheerser van de band was, maar allengs meer composities van zijn broer Liam (ditmaal drie) en nu ook gitarist Gem en bassist Andy Bell (allebei één) is gaan tolereren. Daarmee is meteen verklaard waarom Dig Out Your Soul tegen het einde wegzakt. Na track numero zeven, het sterke Falling Down, klokt Noel uit en is het tijd voor Liam, Gem en Andy. Het resultaat is een slotkwartier dat punten kost.

Mercury Rev maakt ruk naar links
***

Mercury Rev maakt ruk naar links
Mercury Rev: Snowflake Midnight. V2.

Mercury Rev maakt ruk naar links
Een slechte plaat was het niet, Mercury Revs The Secret Migration (2005), maar hij maakte een stuk minder indruk dan de directe voorganger All Is Dream (2001) en het nog altijd majestueuze Deserter’s Songs (1998). Daarna werd de succesformule van de band uit upstate New York wat sleets. Reden voor Mercury Rev en vaste producer Dave Fridmann om het op het zevende studioalbum Snowflake Midnight anders aan te pakken. Alle songs hebben een substraat van elektronica. Coupletten en refreinen hebben plaatsgemaakt voor repetitieve mantra’s. De ‘ruk naar links’ die Radiohead op Kid A maakte, maakt Mercury Rev op Snowflake Midnight: October Sunshine is pure ambient, een kruising tussen Sigur Rós en Boards Of Canada. Na drie albums vol psychedelische rock (1991-1995) en drie vol feeërieke gitaarpop (1998-2005) zou dit het begin van een derde trilogie kunnen zijn.

Mercury Rev maakt ruk naar links
Mooi? Soms wel. Senses Of Fire hypnotiseert, Butterfly’s Wing wordt fraai uitgebouwd en Dream Of A Young Girl As A Flower is een meeslepend epos. De melodieën in die songs zijn op een andere manier mooi dan vroeger, maar mooi zijn ze. Er zijn ook nummers die vrijblijvend voorbij pruttelen, maar Mercury Rev verrast weer eens, en dat is prettig.

Dylan, helderder dan in je herinnering
****

Dylan, helderder dan in je herinnering
Bob Dylan: Tell Tale Signs. Rare And Unreleaed 1989-2006. Columbia/Sony BMG.

Dylan, helderder dan in je herinnering
Alweer drie jaar geleden verscheen de laatste aflevering in The Bootleg Series, de reeks cd’s met niet eerder uitgebracht materiaal van Bob Dylan. Deel 8 heet Tell Tale Signs en bevat opnamen uit de tijd van Oh Mercy (1989) en later. Dat vertrekpunt is niet toevallig: het was Dylans wederopstanding na een paar zwakke platen in de jaren tachtig. Dat hij sindsdien in goede vorm steekt, bewijst deze collectie van 27 opnamen (op 17 oktober verschijnt nog een veel te dure editie van drie cd’s plus boek). Het prachtige Mississippi en de blues Dreamin’ Of You waren eigenlijk te goed om van Time Out Of Mind (1997) geschrapt te worden, maar Dylan deed het toch. Ook de ‘alternate versions’, de demoversie van Dignity en de liveopnamen laten een bevlogen Dylan horen, vaak veel helderder zingend dan je je uit die jaren herinnerde. De volgende Dylan-cd? Misschien wordt dat wel het Shoebox Songs-project. De nagelaten Hank Williams-teksten die onder die naam bekend staan, werden Dylan begin dit jaar toegestopt met het verzoek ze op muziek te zetten. Volgens de berichten mobiliseerde Dylan hulptroepen als Norah Jones en Jack White. Menno Pot