Populier

Populierenhout, dat zo snel groeit en waarvan de bomen zo herkenbaar zijn. Bomen die het landschap markeren, in vlakken verdelen en ons behoed hebben voor het wonen in een kaalgeschoren kleiput. Herkenningspunten op lange fietstochten, beschermers van rietbekapte boerderijen in stormachtige nachten.

Niets zo teer en zacht roestbruin van kleur als de verse lenteblaadjes van deze boom. De boom wiens pluimend geluid ongeëvenaard zal blijven tot aan het einde der tijden. Geen boom roezelt en ruizelt zoals de populier kan doen. Geen blad van welke boom ook kan het herfstige intense geel weergeven als het populierenblad. Geen geur zo kernachtig als die van een rij populieren in de herfst.

Over cultuurgoed gesproken, populieren, zij waren inspiratiebron van schrijvers en dichters. 'Herinnering aan Holland': 'Denkend aan Holland zie ik (. . .) rijen ondenkbaar ijle populieren als lange hoge pluimen aan de einder staan', van Marsman, natuurlijk. Of in 'Voorjaar' van O.C. Jellema: 'In hoge populieren werd het vroeger voorjaar daar dan in het riet'. De populieren lieten ook Leopold niet onberoerd: 'Om mijn oud woonhuis peppels staan'.

En dan nog iets over de dragers van populierenhouten schoeisel. Nu bijna alles in de Nederlandse wetgeving op het gebied van veiligheid in de bouw is vastgelegd, is hier de klomp nog aan toegevoegd. Het is dus niet alleen veilig schoeisel voor de boer, maar ook voor de metselaar en timmerman.