Podiumvrees

Het is onmogelijk om de ontroerende speech die actrice Ellen Page (26) hield tijdens een bijeenkomst van homorechtenactivisten onaangedaan terug te kijken. Je hoort de trilling in haar stem, ziet de iets te geregisseerde armgebaren.

Podiumvrees, zo lijkt het zonder voorkennis. Maar wie weet dat ze een paar minuten later voor het eerst in het openbaar zal vertellen dat ze lesbisch is, een nieuwtje dat daarna wereldwijd wordt opgepikt, ziet iets anders. Hier staat een vrouw die weet dat ze op een tikkende tijdbom zit en geen idee heeft hoe krachtig die is.

Heisa om niets? Uiteraard, Page is de zoveelste ster die in een speech of interview zijn of haar geaardheid bekendmaakt. En na de Ellen DeGeneres-en van deze wereld zou het geen nieuws meer moeten zijn. Behalve natuurlijk als de eerste sporter van een macho-sport als American football uit de kast komt, zoals Michael Sam eerder deze maand deed.

En toch is het nog nieuws. Omdat Page nog zo jong is. Of het terecht is of niet: Hollywoodacteurs vrezen dat uit de kast komen gelijk staat aan carrièremoord omdat ze voor het publiek in heteroseksuele rollen niet meer geloofwaardig zouden zijn. Zo'n risico neem je hooguit als je ouder bent en al een carrière achter de rug hebt, of nooit een A-ster zult worden - al hebben jonge sterren steeds minder keuze door de bloedfanatieke roddelpers.

Het 'I am gay' mag dan wel nonchalanter gebracht lijken dan een jaar of twintig geleden, maar nog steeds zal geen beroemdheid in een bevlieging iets zeggen over een vriendje of vriendinnetje van hetzelfde geslacht. De plek, het tijdstip, het is allemaal tot in de puntjes geregisseerd. Er is zelfs een pr-adviseur in Hollywood die gespecialiseerd is in coming-outs.

Nu leek Page (Juno, Hard Candy, Inception) juist een actrice die boven alle Hollywoodheisa leek te staan. Ze moet het niet hebben van rollen als stoeipoes, ziet er in een galajurk altijd wat ongemakkelijk uit, draagt het liefst een T-shirt, skinny jeans en gympjes. Geen punt. Page is immers een goede actrice, die het juist ver wist te schoppen door authentiek te blijven.

Dat dat dus niet het geval is, maakt Page's speech schokkend. 'Ik representeer een industrie die iedereen verstikkende maatstaven oplegt', zei ze. 'Maatstaven over schoonheid, over wat goed leven is, over succes. Dingen die jammer genoeg ook op mij invloed hadden. Er worden ideeën in je hoofd geplant, je krijgt gedachten die je nooit eerder had. Over hoe je eruit moet zien, hoe je moet doen, wie je moet zijn.'

Het laat zien hoe stevig de Hollywooddoctrine is. Dat zelfs een stoere dame als Page met trillende handen zo'n speech houdt, in plaats van zich hand in hand te laten fotograferen met een vriendinnetje en daarover haar schouders op te halen, bewijst dat dit soort statements nog steeds nodig zijn.

undefined