Plan

Gisteren las ik op de site van de Volkskrant over een vrouw, Lisa Portengen. Zij is de oprichtster van iets wat het Smart&Sexy Vrouwennetwerk heet en ze vertelde over de Feelgood Challenge. In 100 dagen, zei ze, ging ze haar leven beter maken. De uitdaging voor de eerste dag had ze al bestudeerd: ze moest de dingen om zich heen geconcentreerd in zich opnemen. 'De lamp en stoel, en de bank. Het is een oefening in waarneming.'

Dit leek mij persoonlijk te makkelijk, ik hou meer van goede voornemens die je amper kunt volhouden.

Na enig verder lezen bleek dat het 100-dagenstramien wijdverbreid is. Mensen doen veel dingen 100 dagen lang. 100 dagen sporten, 100 dagen met pure ingrediënten koken, 100 dagen oefenen om je tenen aan te raken zonder je benen te buigen.

De wereld om mij heen, blijkt, zit vol mensen die met een 100-dagenuitdaging bezig zijn, en ik had daar niets van gemerkt.

Een van de beroemdste, hoogst geprezen 100-dagenmensen is een Amerikaanse man die zich voornam om 100 dagen elke dag iets liefs over zijn vrouw op een Post-it te schrijven. Dat was bijvoorbeeld: 'Ik weet dat je niet graag naar je werk gaat, maar je bent er zo stinkend goed in!' (Dit is een slechte vertaling uit het Engels, van mij.) Of: 'Je hebt een grote zwakke plek voor kinderen.'

Deze man is, zoals dat gaat op internet, een heilige voor anderen geworden, vooral vrouwen, die onder het filmpje met al zijn Post-its dingen schrijven als 'My heart is melting' en 'So cute'.

Ik vroeg me af of ik ook wilde dat mijn man 100 dagen lang elke dag een lief briefje over mij zou ophangen. Ik zou er niets op tegen hebben. Maar tegelijkertijd zou het me ergeren. Ja, dat heeft hij alleen maar opgeschreven omdat hij zichzelf dat achterlijke doel heeft gesteld, zou ik denken als ik de zoveelste Post-it zou aantreffen, met daarop 'Je ruimt de afwasmachine zo ontroerend slecht in'.

En: ik zou het als een slag in mijn gezicht beschouwen als hij er na 100 dagen weer mee ophield. Ruim drie maanden leef je in een hemel vol plakbriefjes met loftuitingen en daarna is het ineens klaar en moet je cold turkey wachten op het incidentele compliment.

Dit lijkt me niet goed voor een mens.

Maar het irritantste aan de Post-it-man vind ik dat hij dus een filmpje heeft gemaakt waarin die Post-its voorbijkomen. O, wat is hij koddig, met zijn getekende smileys en zijn 'Je blijft me verrassen met de heerlijke dingen die je kookt'.

Wat is deze man eigenlijk van plan? Wil hij zijn vrouw gelukkig maken, of heel veel andere vrouwen?

undefined