LEZERSBRIEVEN
Pegida lijkt rol Provo te hebben overgenomen
De ingezonden brieven van maandag 29 februari.
Pegida en Provo
Zaterdag werd Pegida Nederland-voorman Edwin Wagensveld aangehouden wegens het tonen van een hakenkruis op een spandoek. De swastika werd op het spandoek in een prullenbak gegooid. Edwin kon zijn grijns niet onderdrukken toen hij werd afgevoerd.
Het weekend daarvoor griste Edwin direct een roze varkensmuts van het hoofd van een Pegida-aanhangster toen de politie haar verzocht die af te zetten. Later werd hij naar het politiebusje begeleid, met diezelfde varkensmuts op het hoofd. Hij probeerde verontwaardigd te kijken maar kon weer zijn lach niet onderdrukken. De varkensmutsen zijn intussen niet meer aan te slepen.
Vooral die varkensmutsen doen denken aan de witte spandoeken en de befaamde kreten van Provo. Pegida's acties hebben ook een ludiek karakter. Daarnaast zet Pegida ons aan het denken over het demonstratiebeleid. Hoe ver kun je gaan in het beperken van protesten? En wordt elke groep wel hetzelfde behandeld?
Aan Provo heeft Nederland haar belangrijkste demonstratievrijheden te danken. Met hun ludieke acties wisten zij ook het demonstreren zelf te vernieuwen, gebruikmakend van media-aandacht stelden zij de heftige reacties van de politie(k) aan de kaak. En met succes.
Rechts Nederland lijkt nu die rol te hebben overgenomen. Wie weet waren we dit weekend getuigen van de start van Pegida's bestorming van het establishment. We wachten de volgende demonstratie af.
Sam Simons
Brief van de dag: Raadselachtig
Van de Februaristaking zijn tot nu toe geen beelden in de vorm van foto's of films opgedoken ('Nabestaanden en archiefwerk geven februaristakers gezicht')
Een medewerker van het Amsterdams Stadsarchief geeft als oorzaken dat je geen Duits oorlogsmaterieel mocht fotograferen en dat er 'nog maar weinig camera's' waren. Het eerste is waar, het tweede niet bepaald. In 1941 was de fotografie het pionierstadium echt wel ontgroeid.
Hoewel het bezit van een betere camera een kostbare liefhebberij was, hadden heel veel mensen een oxcameraatje, soms bij elkaar gespaard met punten van Sunlight Zeep. Van andere anti-Duitse acties (Anjerdag in 1940, de april/meistakingen in 1943) zijn trouwens wel foto's bekend.En hoewel het zeker gevaarlijk was om openlijk Duitse militairen te fotograferen, is dat in het geniep vaak genoeg gedaan. Het ontbreken van Februaristakingsbeelden blijft dus raadselachtig.
E.J. van Ginkel, Leiden
Kunstgras
Ik lees in de zaterdageditie over de korrels op kunstgras voetbalvelden (+).
Zolang het scheiden van afval bestaat (ik ben 67) doe ik daar fanatiek aan mee. Maar nu zakt me de moed in de schoenen en vraag ik mij af waar ik mee bezig ben!
Je wordt steeds meer overladen met plastic waar we niet om hebben gevraagd, al beweren de producenten dat de consument dat wil. En dan is de consument ook weer aan zet om te verzamelen, ik begrijp er intussen helemaal niets meer van. Moet ik nu ook korreltjes gaan zoeken rond voetbalvelden?
Marry van Vliet
Referendum
In het stuk Stemmen telt noemt Martijn van Calmthout (+) de kiesdrempel van 30 procent bij het aankomende referendum een voorbeeld van een klassiek prisoners' dilemma.
Dat is het echter niet. Het referendum is namelijk puur raadgevend, waardoor de uitslag sowieso een advies is aan de volksvertegenwoordiging. Bij een opkomst van meer dan 30 procent kunnen de Tweede Kamerleden er voor kiezen de uitslag naast zich neer te leggen, want het is slechts een advies. Bij een opkomst van minder dan 30 procent kunnen zij er ook voor kiezen om de uitslag wel over te nemen.
Met andere woorden: ook voorstanders zullen er goed aan doen om toch te gaan stemmen omdat anders alleen tegenstanders zullen meewegen in het advies.
Dat neemt uiteraard niet weg dat naast voor- en tegenstemmen, ook blanco en niet-stemmen legitieme democratische keuzes zijn.
Jamili Wetzels, Utrecht
Lawei
Het Friese woord 'lawei' voert terug op de turfwinning. Het was meestal een korf of een emmer die aan een paal werd gehesen om aan de arbeiders te laten weten dat de werktijd erop zat, een soort klok dus. In Drachten hebben we dus geen 'Lawaaiplein', zoals staat vermeld in uw artikel van zaterdag (+) over filevorming waarin wordt gerefereerd aan een bekend verkeersexperiment op het Laweiplein.
Koos Tiemersma, Drachten
Haags regime
Het regime in Den Haag (sorry, ik kan het echt niet anders meer noemen) wil perse het ondemocratische en corrupte Oekraïne aan het Brusselse subsidie-infuus. Om dat erdoor te drukken wordt geen middel geschuwd en is zelfs manipulatie van onze democratie toegestaan door in sommige gemeentes 70 procent minder stembussen te plaatsen bij het aankomende referendum. Oost-Europese toestanden in de Hollandse polder. Of je nu voor of tegen, links of rechts bent, dit is het begin van het einde van democratisch Nederland.
Erwin Boon, Nijmegen
Eindhoven
Bizar om op pagina 16 van de Volkskrant van zaterdag een uitgebreid artikel (+) te lezen over twee zelfmoorden in een tbs-kliniek in Eindhoven en daarónder een advertentie te zien van Zoweg.nl met de aanbieding '3 dgn Eindhoven****" voor maar 49,50!
Albert de Rouw, Huizen
Grensbewaking
'Laagopgeleiden zien hoe Europa de meest elementaire taak van de overheid, het bewaken van de grenzen heeft verwaarloosd (....), hun stem (op Wilders) is bedoeld als waarschuwing aan de gevestigde orde. Luister naar ons!'
Martin Sommer wast hoogopgeleid Nederland de oren (+) als hij verklaart waarom zovelen op de PVV stemmen. Ik wil best aannemen dat het zo in elkaar zit. Maar wie vraagt om gehoord te worden zou dat ook kunnen doen zonder met vuurwerk te gooien naar bussen met vluchtelingen, 'daar moet een piemel in geroep' en burgemeesterbedreigingen.
Nu weet ik heus wel dat niet alle PVV-stemmers dat doen. Maar Wilders neemt er geen afstand van.
Wie op hem stemt plaatst zich toch echt in de hoek waar dat soort gedrag de norm is.
Mag ik vragen aan degenen die gehoord willen worden om kritiek een beetje fatsoenlijk te verwoorden en elkaar daartoe op te roepen?
En een heel klein beetje begrip voor wie vlucht voor ellende en besef van hoe goed we het hier hebben? Ik wil me best inleven, maar er zijn grenzen. Die wil ik dan weer bewaakt hebben.
Bert Groen, Tilburg