Payback, Contraband, The Holiday
Iedere dag zet de Volkskrant de beste filmtips voor u op een rij.
Payback (Brian Helgeland, 1999)
Veronica, 22.40-00.40 uur.
Grappig om Mel Gibson dwars door de achterbank van een auto te zien kruipen, nadat de slechteriken hem in Payback in de kofferbak hebben gedumpt. Het surrealistische beeld zit helemaal aan het einde van deze niet gelukte, maar bij vlagen absoluut amusante bewerking van Donald E. Westlakes roman The Hunter (1962). Hetzelfde boek stond ook al model voor John Boormans psychedelische misdaadfilm Point Blank (1967), waarin Lee Marvin een meedogenloze overvaller speelt die op wraak zint, nadat hij door zijn samenspannende kompaan en geliefde voor dood is achtergelaten. Beroepscrimineel Porter (Gibson) overkomt in Payback hetzelfde: hij pleegt met maatje Resnick (Gregg Henry) een overval op Chinese geldkoeriers, om vervolgens door zijn echtgenote (Deborah Kara Unger) in de rug te worden geschoten.
Wat in Point Blank uitloopt op een labyrintisch spel met droom en werkelijkheid, blijkt in Payback het vertrekpunt voor een afwisselend grimmige en komische film noir-pastiche. De humor en het geweld zitten elkaar vaak in de weg, maar hoe minder serieus je de film neemt, hoe leuker hij wordt. Luister alleen al naar Gibsons overdreven asbak-stem, waarmee hij in de voice-over de ene gelikte oneliner na de andere oplepelt. Running gag is dat de gangsterbazen (Kris Kristofferson en James Coburn, beiden met grijs haar) steeds weer denken dat Porter niet 70 duizend maar 130 duizend dollar van hen wil, omdat ze zich niet kunnen voorstellen dat iemand hen voor zo'n klein bedrag opjaagt. Het vermakelijkst is de scène waarin Porter Resnick belaagt terwijl deze met zijn sm-meesteres in bed ligt. De dame (een pittige Lucy Liu) raakt zo opgewonden van Porters bedreigingen, dat ze het liefst met zweep en al wil meedoen. 'Ik heb nog een paar minuten', zegt ze als Porter weer weggaat. Zijn droge, goed getimede antwoord: 'Kook een ei.'
Contraband (Baltasar Kormákur, 2012)
Veronica, 20.30-22.40 uur.
Hollywoodversie van Reykjavik-Rotterdam (2008), een publieksfilm uit IJsland die keurig is gemodelleerd naar de heist films uit Hollywood, maar in plaats van de goedbewaakte bank een vrachtschip opvoert als onneembaar fort. Hoofdrolspeler en producent van toen, Baltasar Kormákur (Jar City), doet hier de regie. Zijn rol wordt in de remake gespeeld door Mark Wahlberg, die de Amerikaanse versie ook produceerde.
De 'Houdini van het smokkelen' werd Chris Farrady (Wahlberg) genoemd. Nu mag hij inmiddels een keurige huisvader zijn, maar hij lacht nog steeds trots als hij herinneringen ophaalt aan zijn oude boevenstreken. En afgezien van het feit dat vrouw en kinderen worden bedreigd, geniet hij stiekem flink van die allerlaatste klus waar hij door omstandigheden weer wordt ingezogen: een berg vals geld in een vrachtschip verstoppen die dezelfde ruimte inneemt als 'een Mini Cooper'. Dit is de lol van Contraband: het drijft de grenzen van het geloofwaardige tot het absolute uiterste.
The Holiday (Nancy Meyers, 2006)
Veronica, 20.30-22.40 uur.
Beslist niet Kate Winslets beste film, maar door haar aanwezigheid (en, vooruit, ook die van Cameron Diaz, Jude Law en Jack Black) toch een alleszins aangename romantische komedie. Een Amerikaanse carrièrevrouw uit Los Angeles (Diaz) en een Engelse journaliste uit Surrey (Winslet) ruilen tijdelijk van huis en daarmee van leven. Hun moderne problemen en kerstverdriet verdwijnen wanneer vers mannenvlees zich aandient en de liefde zomaar weer zijn werk doet.
