Patiënten te lang in het ziekenhuis

De Brauw was chirurg in het Academisch Ziekenhuis Maastricht. In mei 2000 nam hij teleurgesteld ontslag omdat hij niet meer naar behoren kon functioneren. Sindsdien zit hij thuis, zorgt voor zijn vier kinderen en verdient zijn vrouw, als topadvocate, het geld.

Door het financieringssysteem van ziekenhuizen, de lange wachtlijsten, de weinig doelmatige organisatie en de onduidelijkheid over verantwoordelijkheden achtte De Brauw zich niet meer in staat zijn specialisme - kijkoperaties in plaats van de veel ingrijpender 'open' operaties via een 'flinke' snee - uit te oefenen.

De Brauw gaat uitgebreid in op de verkokering in de ziekenhuis organisatie. Hij somt op welke regels ertoe leiden dat patiënten soms jaren op de wachtlijst staan, laat zien wat de gevolgen voor hun gezondheid kunnen zijn en merkt op dat hij door de grote aantallen zijn patiënten niet meer kent. Hij geeft aan hoe specialisten door de schaarste steeds meer met elkaar rivaliseren om een een plekje in de operatiekamer.

Maar De Brauw zoekt ook naar maatregelen die het systeem van de gezondheidszorg kunnen verbeteren, zodat patiënten sneller geholpen kunnen worden en de werkers, niet alleen artsen maar ook verpleegkundigen, weer worden gewaardeerd en daarmee het plezier in hun werk terugkrijgen.

Eén oplossing voor de wachtlijst is, volgens hem, het verkorten van de opnameduur, zodat met dezelfde hoeveelheid personeel en dezelfde beddencapaciteit meer patiënten geopereerd kunnen worden. Een zeer voor de hand liggende aanbeveling is het onderzoek van operatiepatiënten op de poli, vóór opname van de patiënt in het ziekenhuis.

Patiënten liggen te lang in het ziekenhuis. Ze kunnen met andere behandelingstechnieken eerder naar huis. Veel ingrepen kunnen goed poliklinisch worden gedaan. De Brauw vergelijkt Nederland met Amerika, waar al 60 procent in dagbehandeling wordt gedaan. Waarom is dat percentage in Nederland zoveel lager? 'Het ziekenhuis krijgt een deel van zijn budget op basis van de opnameduur', schrijft De Brauw.

Wie is verantwoordelijk voor het wegwerken van wachtlijsten, vraagt hij zich af. Het ziekenhuis heeft er geen enkel belang bij meer patiënten te behandelen. En de zorgverzekeraar, die moet betalen, heeft tot nu toe weinig initiatief getoond. Als De Brauw gelijk heeft, zal al het extra geld dat minister Borst van Volksgezondheid in het wegwerken van wachtlijsten stopt, niet veel helpen.

Het is zinvol dat niet alleen ziekenhuisbesturen, maar vooral ook politici dit pamflet goed lezen en onderzoeken of de situatie zoals De Brauw die weergeeft, opgaat voor alle ziekenhuizen. Maar het is een dun boekje, 47 pagina's. Dat verdwijnt gemakkelijk onder stapels papier.