Partner heeft invloed op genezing kankerpatiënt
AMSTERDAM - Getrouwde kankerpatiënten leven langer dan patiënten die single zijn. Bij sommige vormen van de ziekte is het effect van het huwelijk zelfs sterker dan een chemokuur. Dat blijkt uit jarenlang onderzoek onder ruim 700 duizend Amerikaanse patiënten dat is gepubliceerd in een wetenschappelijk vakblad over kanker.
De onderzoekers, verbonden aan onder meer de universiteit van Harvard, vermoeden dat de partner bij diagnostiek en behandeling een cruciale rol speelt. Dat begint al bij het eerste bezoek aan de dokter: een echtgenoot dringt bij klachten aan op medisch advies, waar alleenstaanden dat nogal eens uitstellen. De cijfers staven dat: bij 35 procent van de alleenstaande patiënten zit de tumor bij de diagnose al in fase 3 of 4, bij de gehuwden in 25 procent van de gevallen. Van de single patiënten heeft 19 procent dan al uitzaaiingen, tegenover 14 procent van de getrouwde patiënten.
Eenmaal in de spreekkamer van de oncoloog, lopen alleenstaanden een groter risico op onderbehandeling. Nederlands onderzoek wees vorig jaar uit dat zo'n verschil ook op sociaal-economisch terrein bestaat. Hoger opgeleiden krijgen vaak een ingrijpender medische behandeling die hun overlevingskans vergroot. Communicatie met de arts kan in beide gevallen meespelen: net als hoger opgeleiden vraagt ook een partner vermoedelijk vaker door waardoor mogelijk meer (experimentele) behandelingen ter sprake komen.
Maar het allerbelangrijkste, aldus de Amerikaanse wetenschappers: gehuwden houden hun behandeling beter vol dan alleenstaanden. Iedere dag naar het ziekenhuis voor een bestraling, een wekelijkse chemo of een fikse dosis pillen: met een ondersteunende echtgenoot haak je minder snel af.
Dat alles maakt uit voor de kans op overleving. In het Amerikaanse onderzoek was drie jaar na de diagnose de sterfte aan kanker onder gehuwden ruim 20 procent lager dan onder alleenstaanden. Het voordeel van een vaste partner blijkt voor mannen iets groter. De onderzoekers vermoeden dat single vrouwen meer steun in hun omgeving vinden.
De Amerikaanse wetenschappers opperen dat het kosteneffectief kan zijn om bij alleenstaande kankerpatiënten óók geld te investeren in het verstevigen van hun sociale netwerk. Daarmee kan mogelijk sterfte aan kanker worden voorkomen.
Epidemioloog Marjanka Schmidt, verbonden aan het Nederlands Kanker Instituut, spreekt van een robuust onderzoek. Toch moeten de resultaten volgens haar voorzichtig worden geïnterpreteerd. De onderzoekers wijzen op een verband tussen de huwelijkse staat en het sterftecijfer, maar ze tonen niet aan dat een huwelijk daadwerkelijk de oorzaak is van betere overlevingskansen, zegt ze. Misschien bestaan er tussen gehuwden en ongehuwden nog andere verschillen die het onderscheid in sterfte verklaren, aldus Schmidt. Die zijn alleen niet te achterhalen omdat details over de patiënten in de studie ontbreken.
undefined
