Opzwepende gitaarmuziek en rappers in bloedvorm

Het was dan ook nog betrekkelijk rustig, maar er waren wel degelijk een paar hoogtepunten te onderscheiden.

De grootste verbetering

De ingang is dit jaar niet meer op een half uur lopen van het uiteindelijke festivalterrein. Een minuut of tien nadat je met pendelbus vanaf station Tilburg bij de entree bent afgezet ben je waar je wezen moet. En nog belangrijker: je hoeft niet meer in de rij te staan voor muntjes of om het saldo op een chip in je polsbandje op te laden.

Betalen doe je op BKS Cashless 2.0. Gewoon met je pinpas of zelfs creditcard. De ideale methode, zo blijkt. Dit moet navolging krijgen op andere festivals. Eindelijk een systeem dat niet fraudegevoelig is, en voor iedereen handig.

Uitbaters van eettentjes hoeven hun prijzen niet meer naar boven af te ronden (veelvoud van een half muntje van 1 euro 30) en de klant heeft een veel beter overzicht wat alles kost en wat ie uitgeeft.

Gitaren domineren

Dance en hiphop mogen dan de laatste jaren de popmuziek domineren, op BKS stonden vrijdag met succes gitaarbands in alle soorten en maten. The Parrots bleek een heerlijk Spaans garagerock-trio, dat nooit de originaliteitsprijs zal winnen, maar wel uiterst vermakelijk bleek.

Het was wel zo'n bandje dat in een klein clubzaaltje veel beter tot zijn recht komt, dan in de toch vrij grote festivaltenten die Best Kept Secret tot zijn beschikking heeft. De grootste daarvan, Stage Two bleek echter weer te klein voor het weerzien met Millionaire. Het zal ongetwijfeld komen door de vele Belgen onder het publiek, dat de tent uitpuilde toen de band van Tim van Hamel zich voor het eerst in tien jaar presenteerde.

Wij waren niet erg onder de indruk van het nieuwe werk maar het aloude Champagne bracht te tent terecht tot ontploffing. Minstens zo druk was het bij de Australische psych-rock band King Gizzard & The Lizard Wizard. Misschien niet de beste, meest vernieuwende band in het genre (het niveau van Thee Oh Sees, Moon Duo of Ty Segall op z'n best, haalt de band nergens) maar wel de populairste.

Ze boden dan ook heel handig van alles een beetje. Puntige meebrulmomentjes, even lekker lang psychedelisch doordreinen, en dan weer een sterk melodielijntje. Niks nieuws ook hier, en soms op het aanstellerige af, maar zeer opzwepend en echt een festivalband bij uitstek.

De mooiste gitaarmuziek kwam vrijdag echter van Real Estate. Het viertal dat onlangs van gitarist wisselde moet het niet hebben van effectbejag. Sterker: het oogde ronduit saai en enige stemverheffing is zanger Martin Courtney vreemd. Maar de mooi vervlochten, hypnotiserende gitaarpartijen, de dromerige zang en de fraaie melodieën hielden het volle Stage 2 het hele concert in hun greep.

Een te groot hoofdpodium

Iets waar behalve het afsluitende Run The Jewels alle bands op het hoofdpodium moeite mee hadden. Best mooi, de pianoliedjes van Agnes Obel, maar de noten dwaalden meedogenloos de verkeerde kant op. In de open lucht was het voor het publiek best genieten bij dit podium, zeker toen tijdens Obel de zon even ging schijnen, maar het bleek verdomde moeilijk om zo'n groot veld ook echt met je muziek te imponeren.

De zonnige elektro-funkpop van Metronomy deed het drie jaar geleden op Best Kept Secret behoorlijk goed, maar toen stonden ze in een tent. Los van het feit dat de upgrade naar het hoofdpodium niet veroorzaakt kan zijn door een stijgende populariteit, wist de Britse band zich er ook eigenlijk geen raad mee. Alles werd net iets te hard en snel gespeeld, zodat er van de subtiele opbouw van bijvoorbeeld The Look weinig over bleek.

De grootste verrasssing

Best Kept Secret trekt een wat ouder niet echt heel erg door hiphop bezeten publiek. Daarom was het best gedurfd om Run The Jewels de eerste dag op het hoofdpodium te laten afsluiten. Maar wat bleek: rappers El-P en Killer Mike pakten het publiek volledig in. De beats dreunden het hele veld over, en de vlijmscherpe agressieve raps werden vooraan door een flink deel van het publiek woordelijk meegezongen.

El-P (blank en klein) en Killer Mike (zwart en kolossaal) waren in bloedvorm. Elkaar steeds precies op de juiste momenten aanvullend en zichtbaar onder de indruk van het massaal toegestroomde publiek.

Een unicum en beslist een risico om een hiphop band op een groot festival als headliner te programmeren, maar wat pakte het vrijdag goed uit.

Waar kijken we vandaag naar uit?

Het zal vandaag een stuk drukker zijn, want Arcade Fire sluit de zaterdag op het hoofdpodium af. En dat is een band die ongeacht van de rest van het programma genoeg festivaltickets verkoopt om de dag uit te verkopen. Twee nieuwe nummers (te beluisteren op Spotify) klinken veelbelovend genoeg. Zelfs als Arcade Fire de helft van de intensiteit heeft als drie jaar geleden op Pinkpop, dan wordt het nog geweldig.