'Op vrouwelijkheid moet je niet bezuinigen'

Huidig saldo?

'Op mijn lopende rekening staat 365 euro, op mijn spaarrekening 16.600 euro. Ik heb ook een rekening in Frankrijk, waar 636 euro op staat.'

Schulden?

'Op mijn bejaardenwoning hier in Bennekom zit nog een hypotheek van 138 duizend euro. Mijn tweede huis in Frankrijk, dat 70 duizend euro heeft gekost, is afbetaald.

Ik deel mijn leven in een rijke en een arme tijd in. De arme tijd is nu. De rijke was tot 2012, toen ben ik gescheiden. Twee fulltimebanen, één zoon; we hadden het financieel goed. Designmeubels en kunst kopen, veel naar het theater en elke week wel een rondje stad voor nieuwe kleren, het kon allemaal. We kochten zelfs een tweede huis in de Auvergne. Na mijn scheiding hield mijn man ons huis in Nederland en ik kreeg een bedrag mee waarmee ik ons huis in Frankrijk kon afbetalen. Maar dat is nog steeds een duur bezit. Er zit een hectare grond bij en het is prachtig, maar stokoud, uit 1839. Toen we het kochten, was het in 'bon état'. Ha, dat betekent dat alleen de muren overeind staan. Het was veertig jaar niet bewoond geweest. Geen elektra, wc, badkamer of keuken - langzaam maar zeker knap ik het op. Elke vakantie daar geef ik honderden euro's uit in Franse bouwmarkten.'

Grootste financiële angst?

'Dat ik mijn baan kwijtraak door bezuinigingen, ik ben gemeenteambtenaar. Dat ik van 36 uur per week terug moest naar 32 was al een financiële klap. Gelukkig heb ik er nu tijdelijk weer 4 uur per week op projectbasis bij. Ook een angst is dat het dak van mijn huis in Frankrijk erafwaait. Dat is dúúr.'

Waar bezuinig je op?

'Ik heb na mijn scheiding bewust een zo goedkoop mogelijk huis gekocht, een bejaardenwoning van 160 duizend euro. Zo kon ik het huis in Frankrijk houden. Iedereen zei: 'Verkoop het', maar het is altijd een droom geweest en die wil ik niet opgeven. Het betekent wel dat ik zuinig moet leven. In mijn rijke tijd kocht ik crème van Vichy, nu is-ie van de HEMA. Ik koop tweedehandskleding en -meubels en naar het theater ga ik alleen nog met cadeaubonnen.'

En waarop absoluut niet?

'Mijn mascara is nog steeds van Lancôme en ik ben ook mijn relatief dure kapper trouw gebleven. Op vrouwelijkheid moet je niet bezuinigen.'

Uitspattingen?

'Mijn huis in Frankrijk is natuurlijk een uitspatting te noemen, zeker nu ik gescheiden ben. Ik had het in mijn eentje nooit gekocht, ik ben het risicomijdende type. Ik lig er trouwens nog steeds wakker van. Om de kosten te drukken, doe ik zo veel mogelijk zelf: metselen, stuken, tegelzetten, ik heb het allemaal geleerd.'

Euroshopper of A-merken?

'Euroshopper! Ik heb mijn vaste rondje: het gros van de boodschappen bij Lidl, een paar dingen van Albert Heijn en voor maximaal 10 euro bij de biowinkel. Sladressing en chiazaad, al schijnt dat nu weer vogelvoer te zijn.'

Financiële opvoeding?

'Mijn vader heeft altijd hard gewerkt voor de dingen die mijn ouders wilden: een paard, reizen, verhuizen van Haarlem naar Bloemendaal. Geld was belangrijk. Dat is het voor mij ook: geld is nodig om je dromen te realiseren. Al droom ik niet meer van een designbank van 3.000 euro of het mooie servies waar ik in mijn rijke tijd makkelijk geld aan uitgaf. Zulke zaken interesseren me steeds minder. Op de rommelmarkt vind ik net zulke mooie schilderijen als ik vroeger kocht in galeries.'

Je wint een ton: wat doe je?

'Mijn huis in Frankrijk afmaken. Ik wil het gaan verhuren, zodat ook anderen van die mooie plek kunnen genieten.'

En een miljoen?

'Stoppen met werken. Ik zou wel vrijwilligerswerk gaan doen. En ik zou drie tot zes maanden paar jaar in Frankrijk gaan wonen. Niet het hele jaar, nee, ik zou de cultuur missen. Het IDFA komt niet naar het Franse platteland.'

Financieel motto:

'Je hoeft niet heel rijk te zijn om je droom te verwezenlijken. Kijk naar mij.'

Geld: last of lust? Welke rol speelt geld in uw leven? Mail een korte toelichting naar: mijngeld@volkskrant.nl