Ook een lamentabele Matthäus Passion inspireert

Gisteren in concertgebouw Atheneum de Matthäus Passion. Ik ken haar nu te goed om niet gevoelig te zijn voor slechte uitvoeringen. Het ontbreken van een orgel begint mij te storen. De koren waren oorverdovend, de solisten niet opgewassen, het orkest verroest, de grote gezamenlijke accenten verward.

De lectuur van de tekst, die ik uit het hoofd ken, volstaat niet langer om de grote emoties van vroeger op te wekken. Ik zou graag een Matthäus Passion beluisteren zoals het hoort. Maar zelfs op die lamentabele manier had ik gisteren het plezier de bekende aria's terug te vinden. Te meer omdat ik analytisch luisterde, meer grammaticaal, minutieuzer dan ooit.

16 april

Er zijn eenvoudige dingen die ik altijd geweten heb, maar waar ik soms mee geconfronteerd word met het gevoel ze opnieuw te ontdekken.

Terwijl ik dinsdag naar de Matthäus Passion luisterde, kon ik de woorden van de evangelist niet uit mijn hoofd krijgen: 'Maar op de eerste dag van het paasbrood kwam Jezus zijn volgelingen opzoeken en zij vroegen: 'Waar wenst Gij dat wij het Paasmaal nuttigen?' Hij antwoordde: 'Gaat naar de stad bij iemand en zeg: De Meester doet u zeggen: mijn tijd nadert, het is bij u dat ik Pasen ga houden...'

Het was deze Pasen die wij sinds vorige avond houden, dit paasbrood dat wij eten, deze wijn die wij drinken... Ik herinner me plots dat Jezus een Jood is, wat ik me steeds onvoldoende realiseer, en wat me verplicht opnieuw aan ons verschrikkelijke lot te denken.

_{Mihail Sebastian (1907-1945), Roemeense schrijver en journalist. Uit Dagboek 1935-1944. Vertaling Julien Weverbergh. Uitgeverij Wever & Bergh; 2007.}