Oogappels
De mooiste wielerbeelden kwamen gisteren niet uit Frankrijk, maar uit de Ronde van Burkina Faso. De bedevaart voor alle Afrikaanse renners, zegt de ploegleider van Kameroen....
De omstandigheden zijn hels, de temperatuur is 45 graden in de schaduw. De ploegleider van Ivoorkust, Goli (al veertig jaar in het wielervak), hangt uit het raam van de volgauto. 'Mijn oogappels rijden goed', constateert hij tevreden.
Je hoort het Jan Raas nog niet zo snel zeggen.
Tragedie in de Ronde van Burkina Faso. Nummer 94, Simon Ngopang uit Kameroen, rijdt lek. Hij staat daar helemaal alleen in het desolate landschap van Burkina Faso, woedend en wanhopig.
Het drama van Hennie Kuiper in Parijs-Roubaix is er niets bij.
Alle materiaalwagens van de andere landen hebben geweigerd hem een wiel te geven. Zitten zelf te slecht in het reservemateriaal. En de wagen van Kameroen is in geen velden of wegen te bekennen.
Twintig minuten moet Simon Ngopang wachten. De weg voor hem is eindeloos leeg. Dan komt de hulp. Sorry, zegt de mechaniker, we moesten naar benzine zoeken in een dorp.
Het is van een oneindig mooie treurigheid, als Simon Ngopang naar de horizon staart, met zijn nieuwe wiel, en vraagt: 'Hoe haal ik dat peloton nog in vandaag?'
Maurice Sawadogo (Burkina Faso) slaat toe in de vierde etappe. Op magische wijze weet hij binnen enkele kilometers zijn voorsprong van twee naar zestien minuten uit te breiden. Hij heeft de gele trui.
Laatste etappe, naar Ouagadougou. Woedend gooit nummer 65 zijn fiets op de grond. Ketting eraf. Hij moet de Afrikaanse Steven Rooks zijn. 'Ik heb altijd pech', schreeuwt hij.
Maurice Sawadogo wint de Ronde van Burkina Faso. Hij krijgt tweeduizend gulden en een nieuwe fiets en is een held.
Twaalfde etappe, Saint-Etienne - Mende-Lozère, Tourtip Jean-Marie Leblanc (Tourbaas): 1. Jalabert, 2. Zülle, 3. Pantani.
Bert Wagendorp
