Ontwerper Claes Iversen: ‘De invloed van Instagram op bruidsmode is enorm: alles wordt hetzelfde’

Rijkdom of roem?

‘Rijkdom, maar dan in de brede zin van het woord, niet alleen materieel. Toen ik pas was begonnen als ontwerper heb ik absoluut roem nagestreefd. Een lange tijd heb ik gedacht dat mijn leven mijn werk was en en vice versa. Maar nu ik ouder word, en zeker na de lockdowns, heb ik een punt bereikt waarop mijn prioriteiten zijn veranderd. Ik realiseer me nu: het doel is secundair, de weg ernaartoe, dát is het leven. En dat leven leid ik inhoudelijk graag zo rijk mogelijk.

‘Met het modestipendium heb ik nu 50 duizend euro gewonnen. Dat bedrag heb ik in gedachten al tien keer uitgegeven natuurlijk, maar als ik het in handen heb, zal ik het overwogen en voorzichtig besteden. Als ik twee modeshows geef, is het op, dus dat doe ik niet. Ik wil graag wat reserve houden, zodat ik mijn keuzen niet hoef te laten bepalen door een beperkt budget, maar als dat nodig is de creatieve vrijheid heb om met de beste mensen en materialen te werken.’

Bruid of koningin?

‘Beide mag niet? Dan bruid. Of liever gezegd mijn nieuwe bruidscollectie, waarvoor ik een aantal boven- en onderstukken heb ontworpen die je onderling kunt combineren en verwisselen. Die stukken zijn gefotografeerd in het wit, maar veel van mijn klanten willen juist geen standaard trouwkleur, net zoals ze geen standaard bruidsjurk willen. Daarom is alles ook in andere kleuren te bestellen, dus óók heel geschikt voor prinsessen en koninginnen!

‘Eigenlijk is het gek dat er verschil wordt gemaakt tussen mode en bruidsmode. Als bruid wil je toch vooral een móóie jurk aan? Waarom willen zoveel vrouwen op die ene dag opeens een kitschjurk met kant en glitters? Daar krijg ik jeuk van! Ik gruw ook van boho jurken, of juist van die strakke, blote jurken. De invloed van Instagram en Pinterest op bruidstrends is enorm, en het resultaat is dat alles hetzelfde wordt, inclusief de oude boerderij met alle gasten aan lange houten tafels in de appelboomgaard. De klanten die bij mij komen willen iets anders, iets originelers en individuelers. Ze kunnen zelf kiezen en combineren, en ik houd de grote lijn in de gaten. Ik heb vaker meegemaakt dat vrouwen steeds iets anders wilden, onder invloed van hun moeder, hun zus of beste vriendin. Dat ze door stress en twijfel de mooiste dag van hun leven verknallen. Daarom zeg ik altijd: neem maar één iemand mee en laat je vooral niet gek maken.’

Vrijgezel of verkering?

‘Vrijgezel. Ik heb jarenlang een relatie gehad met Arjen (van den Hof, eigenaar van Vondel Hotels, red.), maar inmiddels zijn we beiden single en elkaars beste vrienden. We gaan samen op vakantie, zien elkaar meerdere malen per week, hebben elkaar tijdens de lockdowns gezelschap gehouden door samen te koken en series te kijken. Ik gun hem van harte een nieuwe partner, en hij mij ook, maar het is niet makkelijk om iemand te vinden. Als veertigplussers vallen we in de categorie oldies, en die is niet erg geliefd.’ Schalks: ‘Het zal sowieso niet makkelijk zijn iemand te vinden die nóg leuker is dan ik.’

Nederland of Denemarken?

‘Nederland, ik woon hier inmiddels al langer dan ik in Denemarken heb gewoond. Ik heb nog steeds een Deens paspoort, dat is misschien wel veelzeggend. Het is het land van mijn roots. Nederlanders en Denen lijken op elkaar, maar als ik één verschil moet noemen dan toch de directheid en de luidruchtigheid van de Nederlanders, die kan op Denen wat onbeschoft overkomen. Mijn moeder vindt mij in alles écht een Nederlander geworden. Het ergste is misschien nog dat door al dat Nederlands spreken mijn Deense woordenschat wat roestig is geworden. Dan denk ik dat ik keurig Deens spreek en zegt mijn moeder hoofdschuddend dat ik verdeenste Nederlandse woorden gebruik.’

Mode of interieur?

‘Mode. Ik maak graag tapijten en schilderijen, maar alles wat ik maak, zelfs de bedrijfskleding die ik ontwerp, benader ik op een couturemanier. In wandkleden zit immers ook borduur en applicatie. Het is één wereld, mode is waar ik vandaan kom. En waar ik steeds weer naar terugkeer.’

Catwalk of Songfestival?

‘Catwalk! Het songfestival is toch ook één grote catwalk? Het was heerlijk om dit jaar jurken te mogen maken voor Chantal Janzen, om het stijlniveau naar een hoger plan te tillen. Ik ben een enorme songfestivalfan. Als kind was ik er al mateloos door gefascineerd, ik keek er misschien nog wel meer naar uit dan naar Kerstmis. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe in 1985 presentatrice Lill Lindfors zogenaamd per ongeluk bleef hangen aan het decor en het onderste deel van haar groene jurk verloor. Waarna ze haar bovenstuk naar beneden klapte en er een witte jurk tevoorschijn kwam. Ik heb het vaak teruggekeken, het is supertacky! Het is qua gimmick een soort Hussein Chalayan – maar dan slecht. Maar: zo’n mooi tijdsbeeld!

‘Voor Chantal heb ik twee jurken gemaakt: een minimalistische petrolblauwe capejurk voor de tweede halve finale en een metallic lila jurk met een blote schouder en een strikmouw voor de puntentelling. Ik noemde het de Dynasty-jurk, hij paste ook helemaal in de tijd van Studio 54 en de late seventies. Voor presentatoren ontwerpen is heel anders dan voor artiesten. De witte jurk die ik voor Ilse de Lange ontwierp voor het songfestival van 2014 moest passen bij het verhaal van het liedje. Het was een onderdeel van de performance.’

Broek of rok?

‘Broek, omdat het van origine een mannelijk kledingstuk is, en ik uitgesproken vrouwelijke ontwerpen maak. Het is daarom extra interessant om ermee te spelen. Ik maak graag jasjes en broeken, in mijn bruidscollectie zit ook een wit pak. Want wat is er nou cooler dan trouwen in een witte smoking? Goed zittende broeken maken is een vak apart, een broek moet echt passen en is daarom lastig online te bestellen. Nederlandse vrouwen dragen vaker broeken dan rokken, maar kiezen vaak voor te strakke pantalons, waaronder je de lijnen van het ondergoed kunt zien. Sowieso vind ik dat kleren niet te strak moeten zitten, je moet erin kunnen bewegen. Er wordt vaak gedacht dat nauwe kleding slanker maakt, maar het tegendeel is waar. Kleding die gaat kruipen maakt je optisch alleen maar dikker.’

Korte of lange broek?

‘Dat ligt maar helemaal aan de gelegenheid. Ik vind een korte broek best, zolang je met aandacht je outfit kiest. Met slippers en een T-shirt erbij is het prima op vakantie, maar niet voor je werk. Met een colbert en mooie sandalen erbij maak je het cool en gekleed. Maar als er een klant komt, zal ik een lange broek aantrekken en dichte schoenen. In sommige landen, zoals Hong Kong, is het überhaupt not done om in korte broek te verschijnen, al vallen de mussen van het dak. Dat is daar de norm, en dan heb je je aan te conformeren vind ik.’

Perfectie of imperfectie?

‘Imperfectie, terwijl ik vroeger een totale perfectionist was. Tijdens mijn studie heeft mijn docent Piet Paris me te verstaan gegeven dat ik mijn zucht naar perfectie moest loslaten. ‘Het wordt toch wel mooi wat je maakt’, zei hij. Ik heb de afgelopen jaren geleerd om de imperfectie te omarmen. Ik heb jarenlang zulke hoge eisen gesteld aan mezelf, terwijl: iets accepteren zoals het is, geeft vrijheid en lucht. Langs een gedekte tafel lopen en een vaas blijven herschikken omdat-ie niet precies in het midden staat, ik doe het niet meer. Te gelikt is bovendien niet interessant.’

Kat of hond?

‘Dat is niet eerlijk! Het is als kiezen tussen twee kinderen! Met Arjen heb ik Jens, een labradoodle. En zelf heb ik Mouse, een ragdoll-kat. Toen we Jens kregen hebben we afgesproken dat, mocht het uitgaan, de hond bij Arjen zou blijven. Ik pas wel vaak op hem, maar ik voel me constant schuldig als ik hem ook maar vijf minuten te weinig aandacht geef. En dat gevoel wil ik niet elke dag. Dieren zijn een soort kinderen die altijd baby’s blijven, qua zorgbehoefte, maar ze geven wel onvoorwaardelijke liefde terug. Vroeger hadden Arjen en ik Rhodesian ridgebacks, die zijn een stuk bewerkelijker dan een labradoodle. Het is logisch dat labradoodles zo populair zijn. Ze zijn zo makkelijk! Toen ik jaren geleden met Jens op puppycursus ging heb ik nooit thuis geoefend, wat wel de bedoeling was. Maar bij het examen was hij wel mooi de beste van de klas.’