Onderdanen

Steve Jobs heeft, toen hij de aarde creëerde, of in ieder geval de belangrijker zaken op aarde, de iPhone zo gecreëerd dat je puur op intuïtie weet hoe je hem moet bedienen. Ik wil niets afdoen aan het genie van Steve Jobs, maar hij heeft er in al zijn briljantheid geen rekening mee gehouden dat de meest intuïtieve iPhonegebruiker de peuter van 3 is. De peuter van 3 met kleffe handjes, de peuter van 3 die wel eens iets keihard op de grond laat vallen, de peuter van 3 die ondanks die handjes en klunzigheid toch te pas en te onpas, bij nacht en ontij, aan zijn moeder vraagt: 'MamamagikopjenieuweiPhone?'

'Nee, je mag wel op mijn oude', zegt de moeder dan, want zo streng is ze in de opvoeding. 'Nee, ik wil op je nieuwe', zegt de peuter van 3. Want hij snapt ook wel wat de rest van de wereld ook snapt: dat een nieuw model iPhone altijd, áltijd te verkiezen is boven een oude. En dan zegt de moeder: 'Ooookeeeeeee.'

Dus nu is mijn zoon, want u had aan de bittere toon van het voorgaande misschien al gemerkt dat deze problematiek rechtstreeks is opgetekend uit mijn eigen leven, de eigenlijke bezitter van mijn iPhone, die ik alleen heel soms uit zijn plakkerige handjes kan trekken, en dan alleen met een goed excuus als 'Mama krijgt een belangrijk berichtje van haar werk!'

Op mijn telefoon staan alleen nog apps die belangrijk zijn voor een 3-jarige. Die schaft hij zelf aan in de App Store. Want dat kan hij. Hij kan op 'Koop' drukken, en op 'Installeer', en hij kan ook 'App Store' zeggen. Ik voeg hier even een paar pauzepuntjes in... Zodat u de kinderbescherming kunt bellen.

Enfin, zijn favoriete spellen komen overeen met die van het merendeel van de volwassen mensen, en daaruit concludeer ik dan toch maar weer dat hij hoogbegaafd is. Hij is gek op Candy Island (omschrijving: 'Bouw de grootste snoepfabriek van alle tijd!') en Celtic Tribes (omschrijving: 'Leid je stam naar roem en macht en word de grootste leider aller tijden!').

Hij speelt die spellen, of drukt in ieder geval op allerlei knopjes. En daarom krijg ik gedurende de dag, en middenin de nacht, meldingen. Die voor mijn zoon bedoeld zijn. Zit ik net middenin een gewichtig krantenartikel, dan piept mijn iPhone en staat er: 'Leider, je onderdanen missen je en wachten op bevelen.' Of er verschijnt, rond middernacht, ineens een paniekerige mededeling: 'Kom terug naar Candy Island en help je vrienden om snoepjes te maken!'

Deze meldingen wijzen mij op subtiele wijze op het feit dat mijn zoon mijn telefoon heeft overgenomen, of erger nog: dat mijn telefoon mijn zoon heeft overgenomen. Maar ik vind het alleen maar grappig. Dat is nog het zorgelijkste.

undefined