Onbetwiste spil van de New-Yorkse folkscene

FRED Neil geboren in Cocoanut Grove, Florida begon zijn muzikale carrière halverwege de jaren vijftig in New York, waar hij was heengegaan op voorspraak van zijn vriend Buddy Holly, die kort tevoren zijn nummer Come Back Baby op de plaat had gezet. Binnen enkele jaren was zanger en gitarist Fred Neil de onbetwiste spil van de ontluikende New-Yorkse folkscene.

Hij speelde avond aan avond in clubs als The Gaslight en Café Wha?, in het hippe Greenwich Village, waar hij op mondharmonica werd begeleid door de piepjonge Bob Dylan. Zanger Tim Buckley wond er tijdens zijn leven nooit doekjes om dat hij de kunst (en dan met name zijn wonderlijke mengvorm van folk, blues en jazz) had afgekeken van Neil.

Meer dan twintig jaar geleden gaf Fred Neil zijn laatste publieke optreden. Sindsdien zette hij zich vooral in voor het welzijn van zijn geliefde dolfijnen, als mede-oprichter van The Dolphin Project.

Hoewel hij bij veel collega's in zeer hoog aanzien stond - Denny Doherty, John Sebastian, David Crosby en Richie Havens verklaarden zich bij herhaling door hem beïnvloed - wist de kleine man met de onwaarschijnlijk diepe basbariton nooit een breed publiek te bereiken.

Dat lukte hem wel via anderen die zijn songs vertolkten. Zo werd Everybody's Talking (uit de film Midnight Cowboy) een wereldhit in de uitvoering van Nilsson en zong Roy Orbison Candy Man de hitparade in. Talloze artiesten coverden Neil's 'klassieker' Dolphins, dat kort geleden nog werd opgenomen door de jonge Engelse zangeres Beth Orton en sixties-veteraan Terry Callier.